Η Βρετανική ανεξάρτητη σκηνή γνώρισε την ακμή της στις δεκαετίες '80-'90. Εκεί τέθηκαν τα ηχητικά πλαίσια που ακολουθεί κάθε βρετανική και βρετανόφιλη Αμερικάνικη μπάντα έως και σήμερα. Συχνά απογοητευμένος από την απόδοση των κατοπινών σχημάτων του είδους με λίγες αναλαμπές (JOY FORMIDABLE, EAGULLS, WOLF ALICE πχ.) και με καλύτερη εικόνα από τα Αμερικάνικα σχήματα, η εμφάνιση των DESPERATE JOURNALIST στις μουσικές εξελίξεις ήταν μια πολύ ευχάριστη έκπληξη. Χωρίς να πρωτοτυπούν, χωρίς να βγαίνουν από το πλαίσιο που γέννησε τη μουσική τους διαθέτουν το απαραίτητο συναισθηματικό εκτόπισμα και την απαραίτητη ηχητική βάση για να φτιάξουν μερικά τραγούδια και άλμπουμ που δεν προδίδουν τους λόγους που ακροατές σαν κι εμένα αγάπησαν και ασχολήθηκαν αρκετά αλλά και είχαν το θάρρος να επικρίνουν το κατοπινό στιλιζάρισμα και κυρίως την υπεροψία που διαθέτουν τα σχήματα της λεγόμενης ''Indie rock''.
Έτσι όταν
με ρωτήσετε ποια είναι η καλύτερη
Βρετανική μπάντα της παραδοσιακής indie
της δεκαετίας του '10,
θα σας απαντήσω ξεκάθαρα
και χωρίς τραύλισμα ή περαιτέρω σκέψη
με δύο λέξεις:''DESPERATE'' και
“JOURNALIST''
Το
τρίτο άλμπουμ τους, ''H
αναζήτηση του Θαυματουργού'' είναι
και αυτό που με κάνει να καταλήγω εύκολα
πλέον στο παραπάνω συμπέρασμα.
Συνεχίζει
την γλυκόπικρη ανεξάρτητη ποπ πορεία
του σχήματος κατακτώντας ένα ακόμα
επίπεδο ωριμότητας. Ο τίτλος σύμφυτος
με την φιλοδοξία του σχήματος για έναν
μεγάλο, βροντώδη εξωτερικά αλλά μελωδικό,
ονειρικό, συναισθηματικό εσωτερικά ήχο
είναι απόλυτα επιτυχημένος με το
αποτέλεσμα του φετινού τους άλμπουμ.
Τα δέκα τραγούδια
του διακρίνονται για την παθιασμένη
τους ένταση, την χαρακτηριστική, αλλά
και τόσο κοντά στον Morrissey,
φωνή της Jo
Bevan,την ογκώδη μετά πανκ
ρυθμική πλευρά, τις φλογισμένες
κιθάρες, τις τεράστιες, χαρακτηριστικές
μελωδίες και τον λυρισμό του στις
περισσότερο εύθραυστες στιγμές του.
Επίσης για την Jo
Bevan η αναζήτηση αυτή
''αντικατοπτρίζει και την αναζήτηση
ελπίδας και αγάπης, τολμώντας να φτάσει
ακόμα και στο απρόσιτο''
Θα ήταν
ανώφελο να περιγράψουμε κάθε τραγούδι
ξεχωριστά, λόγω της συγκεκριμένης δομής
τους. Όμως κάθε ένα είναι και μια τρικυμία
συναισθημάτων που αποδίδεται με ήχο
και ποίηση. Οι αποχρώσεις είναι πολλές
και η αποτύπωση τους είναι αρκετά γλαφυρή
ηχητικά. Κάποιοι παίζουν με τον ήχο των
οργάνων τους αλλά κάποιοι αφού βρουν το πλαίσο
για το πώς θα εκφράζουν με ήχους τα συναισθήματα
τους οδηγούνται από αυτά και στο τέλος
η ψυχή επικρατεί της φόρμας. Απελευθερώνεται
μέσω της φόρμας.
Κάθε ένα από τα
δέκα τραγούδια του άλμπουμ μπορείτε να
τα θυμηθείτε και μετά από καιρό. Ακούω
το δίσκο εδώ και μερικές μέρες, αποσπάσματά
του ακούτε και στην εκπομπή σε εβδομαδιαία
βάση και ήδη πέρασε το διάστημα που
μεσολαβεί για να βάλουμε ένα δίσκο στη
θήκη του ή στο σκληρό και να προχωρήσουμε
παρακάτω.
Η εμπειρία αποδεικνύει λοιπόν ότι το ''In Search Of The
Miraculous'' είναι ακόμα παρών στα ηχεία μου. Το ακούω με την ίδια ευχαρίστηση αλλά και την οικειότητα του κάτι τόσο αγαπημένου και απαραίτητου.
Miraculous'' είναι ακόμα παρών στα ηχεία μου. Το ακούω με την ίδια ευχαρίστηση αλλά και την οικειότητα του κάτι τόσο αγαπημένου και απαραίτητου.
Κυκλοφορεί στις 22.2.2019 από την Fierce Panda records..
Σχόλια