Ο Steven Ellison σαν Flying Lotus, μας
κάνει παρέα επί έντεκα συναπτά έτη. Με
τη μουσική του κατόρθωσα να σπάσω το
φράγμα του jazz-funk
ήχου
και της κοσμικής διάστασης της soul.
Η
μουσική του μέσα από 4 άλμπουμ μου άλλαξε
αρκετά τον τρόπο που ακούω μουσική
σήμερα.
Από ζαλισμένος, απίδευτος αλλά ενθουσιώδης
ακροατής του νέμπουλα ''Los
Angeles'' έφτασα στο ''You're Dead!'' να διακρίνω καλύτερα και να αντέχω το κοσμικό rollercoaster της σχεδόν μεταφυσικής εμπειρίας του.
Όμως δεν ξέρω πόσα ακόμα έχω να ανακαλύψω αν ξεκινήσω και πάλι να ακούω τη δισκογραφία του με τα τωρινά μου αυτιά. Και σίγουρα δεν γνωρίζω αν έχω ακούσει αρκετά το ''Flamagra'' το φετινό του άλμπουμ που ολοκληρώθηκε ύστερα από πέντε χρόνια, ώστε να κατανοήσω πλήρως τι ακριβώς κάνει εδώ ο καλλιτέχνης. Αυτό που μπορώ να σας πω με σιγουριά είνα ότι
πρόκειται για άλλο ένα κορυφαίο άλμπουμ 67 λεπτών, με 27 συνθέσεις
που κυλάνε και πάλι στο δικό τους
χωροχρόνο αλλά πλέον ακούγονται
κατανοητές, ξεκάθαρες και περισσότερο φωτεινές από ποτέ.
Μαζί του ο David
Lynch (που ''άναψε'' το σπίρτο της έμπνευσης για το άλμπουμ αυτό) και
μία πλειάδα από εξαιρετικούς μουσικούς και φωνές (Anderson .Paak, Solange, Herbie Hancock, Ishmael Butler, George Clinton, Toro y Moi, Yukimi Nagano για παράδειγμα) που
δίνουν το δικό τους στίγμα αλλά πάντα
εναρμονισμένο με την Μεγάλη Ηχητική διάσταση
του καλλιτέχνη και τους μουσικούς που τον συνοδεύουν στη δημιουργία του.
Το ''Flamagra'' δημιουργεί
ένα έντονο, παλλόμενο και ηχητικά
συνεκτικό σύμπαν κοσμικής μουσικής,
ένα πρότυπο ηχητικό κόσμο φιλόξενο και
ζεστό όσο κανένα από τα προηγούμενα
του άλμπουμ και με προοπτικές ανάπτυξης
ή εμβάθυνσης τόσο για το ίδιο το άλμπουμ όσο και για την μελλοντική πορεία του καλλιτέχνη.
Ακούστε το από την αρχή ως το τέλος, τουλάχιστον τις πρώτες φορές...
Σχόλια