Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Everything is sentimental : DATA FRAGMENTS_DRAB MAJESTY at Temple club 11.10.2019



Ποιες είναι οι πιθανότητες να πετύχει μια απλή συναυλιακή διοργάνωση που γίνεται την ίδια μέρα με τα εγκαίνια ενός ξακουστού, πολύ πετυχημένου και με line-up με όχι απλά καλούς αλλά από τους καλύτερους μουσικούς ηλεκτρονικής μουσικής; Δεν χρειάζεται απάντηση..αλλά μια στιγμή... 
Τι γίνεται όταν η «απλή διοργάνωση» έχει line-up που αγκαλιάζει και αφοσιώνεται στον σκοτεινό ήχο των συναισθημάτων και της νοσταλγίας; Και μάλιστα όταν οι μουσικοί είναι από τα καλύτερα παιδιά στην πιάτσα. Και στην Αθήνα και στο Λος ΄Άντζελες.
Τότε η απάντηση είναι ακόμα πιο απλή. Θα με βρείτε εκεί.
Το φετινό Φθινόπωρο μου ταιριάζουν πολύ οι μετα πανκ και new wave ήχοι. Με βρίσκετε λοιπόν, να λαμβάνω ψυχική αγαλλίαση από την motherland του new wave. Μια περιοχή που από τα μετ εφηβικά μου χρόνια έχει παίξει πολύ σημαντικό παράγοντα σε πολλούς τομείς. 
Και πόσο μάλλον όταν στις 11.10.2019 είχα τους DATA FRAGMENTS, τους DRAB MAJESTY και την κοινή τους εμφάνιση σαν δύο επιπλέον πολύ καλούς λόγους.


Και τους δύο τους είχα ξαναδεί παλαιότερα. Δεν είχαν καταφέρει να με πείσουν για κάτι όμως. Οι πρώτοι ήταν στο ξεκίνημα τους και όσο οικεία και αν ακουγόντουσαν δεν φαινόταν ότι θα διαμόρφωναν κάτι ολοκληρωμένο. Το ίδιο και με τους δεύτερους.
Όμως να που οι DATA FRAGMENTS κυκλοφόρησαν πριν από κάτι μήνες το πρώτο τους ομώνυμο άλμπουμ και εξεπλάγην ευχάριστα με τη στρωτή δομή, την εξαιρετική παραγωγή και κυρίως με το συναισθηματικό εκτόπισμα των τραγουδιών τους. 
Κλασσικός darkvave ήχος με μπάσο που δονείται σε σταθερό, γρήγορο, συναισθηματικό παλμό με ψυχικό dna των καλύτερων αναμνήσεων των '80'ς ( JOY DIVISION, BAUHAUS, THE CURE, SISTERS OF MERCY κλπ), ξέρετε ήδη πως ηχεί. Οι κιθάρες ενεργοποιούν την ψυχική τρικυμία που όλοι δαμάζουμε ή δεν δαμάζουμε όταν τα μποφόρ είναι πολλά και που ηχητικά ακούγεται όπως όλα τα σχήματα που αγαπούσαμε στα '80'ς. Προσθέτουμε τα αναλογικά συνθ που έχουν υποστηρικτικό ρόλο μεν αλλά έτσι και τους δοθεί χώρος και αέρας τότε θα χρωματίσουν τις συνθέσεις με τα δικά τους ονειρικά χρώματα. Και η ερμηνεία που είναι τόσο κλισέ βαθύφωνη αλλά που αξιοποιεί την ενέργεια των οργάνων και ενεργοποιεί την συναισθηματική φλόγα που τελικά κάνει το πρώτο άλμπουμ των DATA FRAGMENTS ένα εξαιρετικό ντεμπούτο και την εμφάνιση τους στο Temple ανοίγοντας για τους DRAB MAJESTY μία από τις συναισθηματικότερες που βίωσα φέτος. 


Οι τρεις μουσικοί είναι παιδιά της «διπλανής συναισθηματικής γειτονιάς» που ζω κι εγώ. Απέδειξαν με αυτή την εμφάνιση ότι αν υπάρχει αγνότητα, δέσιμο, ενθουσιασμός και ρεαλιστικό συναισθηματικό υπόβαθρο αναβαθμίζει ένα αρχαίο πια μουσικό είδος και το επιστρέφει στις πρωτογενείς του, βασικές πηγές. Την ανάγκη και την ώθηση από την ψυχή και όχι το τυποποιημένο και εν γένει κρύο επίπεδο. Αυτό δεν είναι new wave σαν τα άλλα. Σας φαίνεται ίδιο μουσικά αλλά όσοι έχετε βαθύτερη αίσθηση το ξεχωρίζετε.


Όπως και οι Βέλγοι WHISPERING SONS, ξεφεύγουν πολύ από την κατηγορία ''φορμαλιστικό'' αναβαθμίζονται σε ''λειτουργικό'' και εν τέλει είναι το new/post/dark κύμα που έχω ανάγκη σαν ακροατής. Είδατε το χάλι των THE SISTERS OF MERCY, είδατε βέβαια και το μεγαλείο των THE CURE. Είδατε όμως και τα παιδιά τους, που διαθέτουν ψυχή και περισσότερη ανάγκη να παίζουν και να χτυπάνε εκεί που πλέον οι «μεγάλοι» δεν μπορούν, λόγω αναβάθμισης ήχου και σφαιρικής αντίληψης αλλά και βαρεμάρας ή εφησυχασμού. Η βαθύτατη συναισθηματική συγκίνηση που μου προκάλεσαν, ζωντανά, οι DATA FRAGMENTS είναι κάτι που με υποχρεώνει να τους πω ένα μεγάλο ευχαριστώ και πάντα τέτοια.



Όσο για τους DRAB MAJESTY, όπως και στους BOY HARSHER, έκανα μια μεγάλη στροφή αποδοχής φέτος. Δεν περίμενα ότι η πορεία τους θα απέφερε δύο από τα καλύτερα άλμπουμ της χρονιάς και δύο από τις καλύτερες συναυλίες που είδαμε φέτος. Ειδικά οι DRAB MAJESTY. Τη προηγούμενη φορά με είχαν κουράσει αφάνταστα. Ο ήχος τους με τόσα εφέ και τραγούδια που χάνονταν εν μέσω του απλωμένου ήχου τους δεν μπορούσε να τιθασευτεί εύκολα ζωντανά. Φέτος το ''Modern Mirror'' περιέχει τα καλύτερα τραγούδια που έχουν γράψει ποτέ και ο ήχος τους είναι περισσότερο εστιασμένος και ολοκληρωμένος. Οι ίδιοι μπορούν να λούζουν τις συνθέσεις τους με '80'ς ποπ φούσκες και πολύ όμορφο τρόπο να τις δίνουν βαρύτητα με new wave και shoegaze στοιχεία. Ο δίσκος ακούγεται με την ίδια ένταση από μας, από την αρχή ως το τέλος, βαφτισμένος στα καλύτερα νοσταλγικά νερά του παρελθόντος και των αγαπημένων μας σχημάτων, ένα όνειρο που μας βουτά στη νοσταλγία αλλά και στην ευδαιμονία του Φθινοπωρινού φωτός.



Ζωντανά, τα τραγούδια έχαναν λίγο από την βαρύτητα και την ισορροπία που έχουν στο άλμπουμ λόγω της παράλογης έντασης της κιθάρας του Deb Demure και των εφέ από τα υπόλοιπα ηλεκτρονικά και φωνή του Mona D. αλλά φάνηκε ξεκάθαρα η μεγάλη πρόοδος και η ισχυρότερη συνθετική τους βάση. Κατάφεραν να μας παρασύρουν στον κόσμο τους και να ενθουσιάσουν περισσότερο από την προηγούμενη φορά, με ένα σετλιστ που λειτούργησε στην εντέλεια και είχε ομαλή ροή, με συνεχείς κλιμακώσεις αλλά και ατμοσφαιρικά διαλείμματα. Φάνηκε ότι διαχειρίζονται πλέον καλύτερα το υλικό τους.


Έπαιξαν επτά από τα οκτώ του ''Modern Mirror'' και τα τρία από τα τέσσερα παλιότερα τραγούδια τους ( Dot In The Sky, Cold Souls, 39 By Design) αναδείχτηκαν και παίχτηκαν καλύτερα από ποτέ. Παρέλειψαν το encore αλλά αυτό δεν είχε και τόση σημασία τελικά.
Θα πρέπει να δώσω επίσης τα εύσημα στις επιλογές της μουσικής από το Temple πριν, ανάμεσα και στο τέλος των εμφανίσεων. Αδιανόητη για Παρασκευή βράδυ αλλά τόσο ουσιώδης που αν δεν ήμουν σε κατάσταση αποσύνθεσης θα καθόμουν να ακούσω μέχρι να κλείσουν....


Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Alliance: The 2024 annual report_Phase I_The albums_Tier 2_ 46-50

Μπήκαμε στις πεντάδες μέχρι το είκοσι. Λιγότερο με κριτήρια αξιολόγησης αλλά περισσότερο με τη λογική ομαδοποιήσεων η πρώτη πεντάδα είναι από άλμπουμ διακεκριμένων σχημάτων του ανεξάρτητου ροκ που έχουν γερές μουσικές βάσεις, εξαιρετικά διαυγή και δημιουργική επαφή με το παρελθόν της μουσικής και του παρόντος.  46. Brand On The Run (Our Brand Could Be Yr Life deluxe) - BODEGA  (Chrysalis) Μεταξύ 2013-2016 υπήρχαν οι BODEGA BAY. Βραχύβιο σχήμα που σύντομα μετονομάστηκε σε BODEGA. Έκτοτε έγιναν πολύ αγαπητοί στο ιστολόγιο και όπως κάθε χρονιά που κυκλοφορούν άλμπουμ έτσι και φέτος φιλοξενούνται στον ετήσιο μουσικό απολογισμό μας.  Το υλικό του άλμπουμ προέρχεται από την Ανοιξιάτικη κυκλοφορία ''Our Brand Could Be Yr Life'' τίτλος που παραπέμπει στο ομώνυμο και μοναδικό άλμπουμ σαν BODEGA BAY που κυκλοφόρησε το 2014. Ηχογράφησαν εκ νέου πολλά τραγούδια από αυτό πρόσθεσαν και μερικά ακόμα και ουσιαστικά με παλιό υλικό έκαναν κάτι καινούριο μέσα βέβαια στο πλαίσιο του ήχου τ...

Over And Over

  Μετά το φετινό διαμάντι της VENUS VOLCANISM '' Tissue '', μία πανέμορφη παρουσίαση του στο Κ.Ε.Τ. και ένα καταπληκτικό dark wave dj set της In Atlas για το υπόλοιπο εκείνης της βραδιάς (30.11.2023), έμαθα για ένα καινούριο τραγούδι των κοριτσιών που από κοινού έχουν να κυκλοφορήσουν κάτι εδώ και πολύ καιρό.  Μία μέρα πριν εκπνεύσει το 2023, το τραγούδι ανέβηκε στις πλατφόρμες, κάποιοι έκαναν πρωτοχρονιά με αυτό αλλά μόλις την προηγούμενη εβδομάδα το άκουσα λόγω συνειδητής αποχής από τα μουσικά (η ανασκόπηση ήταν στον αυτόματο) όλη τo προηγούμενο διάστημα. Tο '' Over And Over '' είναι κάτι σαν φρέσκο ξεκίνημα ή μία αναβάθμιση της αισθητικής των V.V.I.A. Ο σκοτεινός, μετά minimal synth πρωτογονισμός έχει δώσει τη θέση του σε κάτι περισσότερο λεπτό μουσικά, περισσότερο ποπ σχετικά με αυτό που έκαναν στο παρελθόν και εν τέλει κάτι περισσότερο ολοκληρωμένο και ώριμο. Φυσικά το σκοτεινό στοιχείο συνυπάρχει με την νοσταλγική μελωδία και την αδιάκοπη ροή της...

A distant sadness: XII_Anywhere out of this world....

Είναι μια παρηγορητική συνήθεια που φτάνει αισίως στη 12η έκδοση.  Φέτος εμφανίστηκε η τάση να επιστρέψουμε στις μουσικές που μας έκαναν να ακούμε διαφορετικά. Στις μουσικές που δημιούργησαν την πρώτη συλλογή. Είναι ουσιαστικά είναι μία επιστροφή.  Οι φετινές επιλογές είναι προφανείς και δεν κρύβουν εκπλήξεις. Είναι όμως επιλογές που δίνουν το μήνυμα ξεκάθαρα, μας εκφράζουν φέτος περισσότερο από ποτέ και επεμβαίνουν και πάλι στην μουσική πραγματικότητα με τρόπο όχι καταλυτικό αλλά για να υπενθυμίσουν και να ενισχύσουν. Οι τίτλοι μπορούν να διηγηθούν ιστορίες, οι επιρροές μπορούν να πλάσουν περιβάλλοντα στη φαντασία μας, οι τραγουδιστές και οι υπόλοιποι μουσικοί είναι σε μια συνεχή επικοινωνία με το αόρατο και την πλευρά του εαυτού τους πέρα από το σύμπαν της συνειδητής ύπαρξης και της παραπλανητικής αναζήτησης στο τρισδιάστατο σώμα. Μαζί τους και εμείς, οι ακροατές. Εμείς που εμπιστευτήκαμε τους συγκεκριμένους μουσικούς ώστε οι συνθέσεις τους να είναι η επένδυση στη δικιά μας ...