(Jagjaguwar)
Η
μετατροπή ενός /μίας lo-fi
alternative and country μουσικού
σε κάτι που αγγίζει τη μεγαλοπρέπεια
της μελοδραματικής ποπ όπως διαμορφώθηκε
από τον Scott
Walker και
τον Phil
Spector στη
δεκαετία του' 60 δεν είναι μια εύκολη
υπόθεση. Αλλά για την Angel
Olsen μάλλον
είναι. Γιατί διαθέτει μία εξαιρετική
φωνή που μπορεί να τραγουδήσει
υπερδραματικές μπαλάντες για χαμένους
έρωτες και άλλες ιστορίες της ψυχής,
το ταλέντο να γράφει τραγούδια που
χαράζουν σα γυαλί ή σαν φτερό συναισθηματικά
και την εικόνα που υποστηρίζει από απλό
jean
μέχρι
νυχτερινή Γοτθική τουαλέτα. Είναι μια
σούπερ σταρ για ακροατές και ακροάτριες
που νιώθουν πολύ καλά στο μελόδραμα
αλλά και στις έντονες συγκινήσεις. Και
το φετινό της άλμπουμ είναι ένα μικρό
θαύμα εξέλιξης.
Ξεκίνησε
να ηχογραφείται με κιθάρα και ενδεχομένως
να υπάρχει και ακυκλοφόρητη έκδοση με
όλα τα τραγούδια βγαλμένα όπως οι
παλιότερες ηχογραφήσεις της.
Όμως
χρειάστηκαν μια ντουζίνα έγχορδα,
αργόσυρτα βαθιά κρουστά και συνθ για
να μεταμορφώσουν αυτά τα τραγούδια από
απλές alt-country μπαλάντες
σε βαθιά μπλε ποπ τραγούδια που
αποδεικνύουν την συνθετική τους
ανωτερότητα και κατακτούν ή έχουν κάθε
λόγο να κατακτήσουν, από ευκαιριακούς
ακροατές που ακούνε για να περνά η ώρα
μέχρι και αυτούς που πλάθουν κόσμους
με τις νότες. Πρόκειται για ένα κράμα
νοσταλγίας και ευαισθησίας που δεν
συναντάται εύκολα.
Η
θεαματική στροφή της Angel
Olsen, έβγαλε την καλλιτέχνιδα από
την τοπική Αμερικάνικη σκηνή στην
ευρύτερη παγκόσμια εναλλακτική ποπ
κοινότητα με απόλυτη επιτυχία καλλιτεχνική
και κριτική.
Σχόλια