Music that mattered_The 2020 Annual report_Phase 1_120 Albums_ 20

 

20.  7G – A.G.COOK (PC Music)

Λίγα λόγια στα Αγγλικά για τον νεαρό:

'' Alexander Guy Cook (born 23 August 1990) is an English music producer, singer, songwriter, and head of record label PC Music. Since its founding in August 2013, PC Music has represented over twenty artists producing music within a similar genre and style.

Cook's dense, chaotic arrangements are distorted versions of mainstream pop music. He was named #12 in the Dazed 100 for "redefining style and youth culture in 2015 and beyond".

Cook came into the public eye as Charli XCX's creative director and has executively produced her last four projects: Number 1 Angel, Pop 2, Charli and How I'm Feeling Now.''

Η παράξενη πλευρά της ποπ της προηγούμενης δεκαετίας έχει την υπογραφή ή την επιρροή ή απλά την παρουσία του. Πλαστική για τα γούστα μου, σχετικά ανυπόφορη με την ευρεία χρήση auto-tune, pitch εφέ στη φωνή μέχρι να κάνουν τους Chipmunks να ακούγονται σαν  βαρύτονοι μετά και επιταχυνόμενων, ατίθασων ρυθμών.

Ωστόσο δεν μπορούσα να την απορρίψω με τίποτα αφού υπήρχε κάτι που τελικά αναπτύχθηκε και πλέον έχει ισχυροποιήσει τη βάση του στο mainstream.

Αν και ο A.G.Cook είχε στο ενεργητικό του μερικά πολύ μικρά σε διάρκεια αλλά με ισχυρή κριτική αποδοχή single, δεν ήταν δύσκολο τραβήξει τα φώτα πάνω του με τις φετινές πρώτες δύο μεγάλες κυκλοφορίες του. Η ιστορία λέει ότι το ''7G'' περιέχει τις ιδέες που γέννησε το ''Apple'' αλλά κυκλοφόρησε πρώτο.

Επτά δίσκοι από επτά ηχογραφήσεις το κάθε ένα ομαδοποιημένα σε επτά κεφάλαια ανάλογα τα όργανα που χρησιμοποιήθηκαν και αν αγόραζε κανείς είχε επιπλέον διάφορα άλλα ηχητικά αρχεία που αγγίζουν την υπερβολή.

« A digital preorder on Bandcamp was also made available, where upon purchase buyers were gifted with a Deluxe Box Set, including "a definitive source of 7G information & artwork, a labyrinth of images, text, sound & MIDI and a 30-minute audio file", as well as the aforementioned seven-minute mix.»

Φανταστείτε ένα σκληρό δίσκο από όλες τις ιδέες που μπορεί να κατέβαιναν στο κεφάλι του A.G. Cook, ηχογραφημένες. Είτε σαν απλά αποσπάσματα είτε σαν ολοκληρωμένα demo. Οργανωμένα ανάλογα. Σε έναν φάκελο ότι υπήρχε με βάση τα κρουστά, σε έναν άλλο με βάση το πιάνο, σε άλλο με βάση την κιθάρα κλπ.

 Λογικά η κυκλοφορία αυτή δεν είναι ένα ολοκληρωμένο άλμπουμ με ολοκληρωμένες ποπ ή οτιδήποτε συνθέσεις αλλά το υλικό γύρω από αυτό. Φανταστείτε μία deluxe επανέκδοση κλασσικού άλμπουμ με όλα τα cd από προ-ηχογραφήσεις, demo, ζωντανές πρόβες των κυρίων συνθέσεων κλπ.

Μόνο που και πάλι, η ακρόαση και των επτά δίσκων, η ακρόαση και των 49 ηχογραφήσεων μας υποχρεώνει να μην το εκλάβουμε ως οτιδήποτε αναφέραμε.

Γιατί η ποιότητα ακόμα και των ιδεών έλκει τα αυτιά. Η ακρόαση ακόμα και κάποιων μερών μουσικής που ε΄χουν χρησιμοποιηθεί και σε άλλες συνθέσεις του κύκλου του δείχνουν κάτι σπινθηροβόλο και άξιο να ασχοληθεί κανείς.

 Τελικά τι μπορεί να είναι το ''7G'', γιατί κυκλοφόρησε και κυρίως τι δουλειά έχει στη λίστα του Σπιτιού και μάλιστα στο 20!!!

Απλά, εδώ οτιδήποτε είναι ηχογραφημένο, καταχωρημένο και οργανωμένο είναι μουσική που ανακατεύει την τράπουλα της ποπ, περιέχει την αγάπη του δημιουργού, περιέχει αυθορμητισμό, και το πρώτο στάδιο διαμόρφωσης αισθητικής.

 Οι μπαλάντες που ακούγονται μπορεί να είναι λίγο μελό για τα γούστα μου ή μακρινές, απονευρωμένες εκδόσεις των αντίστοιχων των Smashing Pumpkins και άλλων Generation X σχημάτων των '90's ας πούμε (βοηθούν και οι καταπληκτικές και διασκεδαστικές ταυτόχρονα διασκευές του ''Today'' και του ''Beetlebum'' των BLUR) αλλά συνδυάζουν ειλικρίνεια, κατανόηση των κλασσικών δομών και πολύ ωραίες μελωδίες. Είτε ροκ, είτε ποπ , είτε τέκνο, είτε απλή ηλεκτρονική ο A.G. Cook έχει πάρει τα βασικά μαθήματα και βρίσκει ή μάλλον αναπτύσσει το ποπ σύμπαν του σταδιακά και οργανωμένα.

Οι συνθέσεις που ακούγονται σαν κάτι που ανολοκλήρωτο έχουν την τάση για ψυχοκακουστικά παιχνίδια με τα αυτιά μας. Σαν μια μισοτελειωμένη παρτίδα σκάκι που προκαλεί να τελειώσει με τη συμμετοχή του θεατή. Ο A.G. Cook κατορθώνει να μεταδώσει τον ενθουσιασμό του (δεν γίνεσαι ένας από τους πιο επιδραστικούς παράγοντες της ποπ της εποχής σου αν δεν έχεις τέτοιον), δείχνει ότι ηλικιακά θέλει να είναι παιδί που παίζει και ανακατεύει για να δει τι θα συμβεί αλλά αποδεικνύεται ότι έχει έλεγχο της μουσικής του και ότι δεν κάνει τίποτα τυχαία.

Τελικά όμως οι συνθέσεις /ιδέες/τραγούδια είναι ολοκληρωμένες ίσως σε εμβρυακό στάδιο γιατί δεν μπορούν μείνουν τουλάχιστον στις αρχικές ακροάσεις όμως στο τέλος η ακρόαση με αφήνει πολύ ευχαριστημένο και ικανοποιημένο.

Το άλμπουμ είναι ένα ταξίδι, δεν αγγίζει μόνο το πειραματικό αλλά ούτε και κάτι συγκεκριμένο. Είναι απλά ένα υβρίδιο χωρίς προορισμό και όσο τα αυτιά μου θα νοιώθουν σαν να ανακαλύπτουν κάτι καινούριο ή απλώς ανανεωμένο, όσο θα νοιώθουν ευχαρίστηση θα συνεχίσω να ταξιδεύω μαζί του.