3. Phoenix: Flames Are Dew Upon My Skin – EARTHEATER (PAN)
Το τέντωμα αλλά και η λιτανεία των χορδών θα μπορούσε να ταιριάζει σαν ένας εναλλακτικός υπότιτλος εδώ, καθώς κυριαρχούν και επεκτείνονται στο εσωτερικό του ακροατή και του καλλιτέχνη, ενεργοποιώντας ότι συναισθηματικό κέντρο έχει και δεν έχει, πυρακτώνοντας το. Κατά μία έννοια ο Φοίνικας απαιτεί τεράστια προσφορά σε συναίσθημα σε πύρινη μορφή για να αναγεννηθεί. Και οι μπαλάντες της Eartheater είναι μάγματα που διατηρούνται εσωτερικά γιατί έτσι σφυρηλατείται καλύτερα ίσως η οποιαδήποτε θεραπευτική φλόγα που θα αναγεννήσει κάθε ταραγμένη ψυχή.
Το άλμπουμ αυτό είναι το πιο προσιτό αλλά και το πιο ισχυρό σε εσωτερική ένταση από τους δίσκους που άκουσα φέτος. Η μετα φολκ/μετα κλασικίζουσα συμφωνία για κιθάρα, άρπα, βιολιά, ηλεκτρονικά σαν απόηχοι κίνησης τεκτονικών πλακών και φωνή σε ρόλο αφηγητή, ψυχικού εικονογράφου και ''Θεραπευτικής Ανάσας'' είναι η πιο δεμένη σε σύνολο και πιο κατανοητή από τις προηγούμενες ηχογραφήσεις γιατί η αναζήτηση εδώ υποδεικνύεται από τα προσωπικά τραύματα. Το εσωτερικό ταξίδι που βιώνει ο ακροατής δεν έχει έξοδο προς το φως αλλά διατηρεί ακέραια τη φλόγα του στο σκοτάδι.
Σχόλια