«Και τίποτα δε μπορεί να με σώσει.
Η Αθήνα; Η μουσική; Μπορεί; Με τίποτα..
Τίποτα σου λέω δεν μπορεί να με σώσει.
Ο χορός; Που παίζω μόνος; Μπορεί; Με τίποτα..
Τιποτα, τίποτα δεν μπορεί να σώσει εμένα..
Εκτός από μένα και σένα »
Ωστόσο αυτό το καλοκαίρι, ένα e.p. που με ακολουθούσε από το Μάϊο και δύο σίνγκλ που κυκλοφόρησαν μόλις χθές Παρασκευή 9.7, μπορούν να με σώσουν αυτό το καλοκαίρι από τη ζέστη, τη βλακεία, τα προσβλητικά έως τραγικά και γραφικά τρολ του διαδικτύου και την αβεβαιότητα της τοξικής από ιούς και ηλίθιους περιόδου 2020-2021..
Έτσι λοιπόν για αυτές τις συγκεκριμένες μέρες προτείνουμε:
1. Real - SOaNNEFaIR
Περισσότερο γνωστή σαν dj και πρόσφατα influencer, βρίσκεται με το καλύτερο τραγούδι της ως τώρα να ατενίζει με παρατηρητικότητα και γούστο τις τελευταίες μεταchillwave και hip hop αποχρώσεις της ποπ μουσικής των ημερών μας. Απλό, άμεσο, εύληπτο, ελαφρύ και χωρίς να ζητάει πολλά το ''Real '', σύμφωνα με τη δημιουργό της δημιουργήθηκε για να:
«...listened to while you’re getting ready for the club, REAL is a future pop anthem about life in a mixture of digital and non-digital realities.»
Αρκετά έξυπνη κίνηση για να μιλήσει απλά και σε βασικό επίπεδο, η SOaNNEFaIR για το περιβάλλον της που, ας μη γελιόμαστε, είναι πλέον μια νέα πραγματικότητα και για όλους μας. Δεν θα έλεγα futuristic αλλά pop των ημερών μας σίγουρα.
2. ΣΕΜΠΑΣΤΙΑΝ - MELENTINI
Και επιτέλους ένα τραγούδι της αγαπημένης μας Μελεντίνης που τη βγάζει από το πλαίσιο που την είχαμε συνηθίσει μετά το ''..Metamorphosis''. Το ''ΣΕΜΠΑΣΤΙΑΝ'' ηχητικά συγγενεύει με δύο προηγούμενο σινγκλ της, ''Τα Παιδιά του Γκλαμ'' και το ''Κορίτσια Σε Λύπη'' συγκεκριμένα αλλά φαίνεται ότι η παρέα με τον Pan Pan ήταν καταλύτης. Ένα electro dark pop τραγούδι με δυνατούς παλμούς, στίχους απλούς και άμεσους, που δείχνει πλέον μια ορατή κατεύθυνση της Melentini που κατακτά αυτό το στυλ περισσότερο από κάθε άλλη φορά. Η φωνή της είναι το μεγάλου ατού και εδώ, παίρνει μαζί της τον ακροατή που δεν εντυπωσιάζεται εύκολα με τα τυπικά disco beat αλλά αναζητά μια περισσότερο προσωπική ταυτότητα. Το τραγούδι τα διαθέτει όλα αυτά και γι' αυτό είναι από την αρχική ακρόαση μαζί μου αναπόσπαστο κομμάτι του φετινού μου μουσικού καλοκαιριού...
3. ΦΑΝΤΑΜΑΓΟΡΙΑ 2 e.p. - Pan Pan
«To Αγόρι Φάντασμα αφήνει πίσω του το ατέλειωτο ξημέρωμα και περνάει από
το πρωινό ξεμούδιασμα, στην ρουτίνα της ημέρας, στο βραδινό ξεσάλωμα.»
Είναι το δεύτερο μέρος. Η πρώτη ''Φαντασμαγορία'' κυκλοφόρησε ακριβώς ένα χρόνο πριν και σήμερα πραγματικά λυπάμαι που το παρέβλεψα, όπως και το e.p. πριν από αυτό '' Θα Ηθελα Να Ζούμε Ετσι Αλλα Χωρίς Καραντίνα'' . Δικαιολογίες υπάρχουν, ωστόσο παρακαλουθούσα τις inmyroom δημοσιεύσεις ( ένα απόσπασμα το κάναμε και εξώφυλλο για τη σημερινή ανάρτηση) του Παναγιώτη Πανταζή και θεωρούσα ότι είναι τόσο κοντά στην πρώτη καραντίνα που απέπενεαν κάτι πολύ περισσότερο από τους ήχους και τις μουσικές εκείνη την περίοδο. Ωστόσο όπως είναι γνωστό και από παλαιότερες ηχογραφήσεις του, ο Pan Pan είναι ένας αυθεντικός καλλιτέχνης που μιλάει πολύ με τις εικόνες αλλά και τα τραγούδια του και ποτέ δεν είναι αργά να τον ανακαλύπτει κανείς..
Οι στίχοι του αποδίδονται με τέτοιο τρόπο ώστε ακόμα και χωρίς να ταυτοποιούνται με μας έχουν την δύναμη να προκαλούν συναισθήματα και επικήσεις σε μια χαμένη ομορφιά. Το ''Φαντασμαγορία 2'' έρχεται ύστερα από εκείνο το σοκαριστικό 15 λεπτο σινγκλ του 2015 ''Αστροχοπ'' να μου ρίξει συναισθηματικά βόλτ ακόμα και αν δεν είμαι στην πίστα βραχυκυκλώνοντας κάθε λογική προσέγγιση κατ΄ευθείαν στο συναίσθημα και φαίνεται ότι προκαλεί το ίδιο και σε πολλούς. Είναι μάλλον η δημοφιλέστερη ηχογράφηση του και έρχεται την κατάλληλη εποχή.
Με την καταλυτική συνεργασία της Καλλιόπης Μητροπούλου, της Melentini, της Katrinpi ,της Nefeli Walking Undercover και της Nalyssa Green, είναι μια πραγματική, ολιγόλεπτη, συμπυκνωμένη Φαντασμαγορία που έρχεται σαν το ιππικό γλιτώνοντας μας από πανηγυρική ήττα. Δεν ξέρω κι εγώ πόσες φορές το έχω ακούσει από τις 28 Μαΐου και μετά. Ακούω ενεργές καλλιτεχνικές οντότητες με την ακριβοθώρητη ''ανάγκη'' της έκφρασης να εξαπλώνεται στο πιό αγαπημένο μου σάουντρακ όλης της περιόδου της πανδημίας. Ακούγεται σαν μια ψυχική εκτόνωση, αποσυμπίεση από την θλίψη της περιόδου. ''Δίνει όχι μόνο αυτό το κάτι'' αλλά τα πάντα σε μας που χορεύουμε καλύτερα με αναλογικά συνθ και τυπικά old school 4/4 beat.
Θεωρητικά θα μπορούσαν να αναμορφώσω όλους τους στίχους για να περιγράψω και την επίδραση αλλά και το e.p. μόνο με αυτούς. Ωστόσο θα αφήσω τα beat να λειτουργήσουν σαν ξυπνητήρια χωρίς άλλα λόγια.
''Στον επόμενο τόνο, θα ταξιδεύεις και εσύ στ' αστέρια''
bonus material από πέρισυ και για να εξιλεωθούμε:
Σχόλια