01. Leave The Bones - LAKOU MIZIK & JOSEPH RAY (Anjunadeep)
« Το ''Leave the Bones'' είναι το άλμπουμ που μεταφέρει το μουσικό στίγμα της Αϊτής σε ένα καινούριο επίπεδο. Ο ήχος του άλμπουμ είναι ότι πιο σύγχρονο έχει κάνει το σχήμα και ξεφεύγει από το γήινο πεδίο βουτώντας ακόμα περισσότερο στο αόρατο πνεύμα αλλά και στην ομορφιά της μουσικής. Οι μελωδίες είναι αυτές που γλυκαίνουν τον ήχο ακόμα πιο πολύ με τα κόλπα του Joseph Ray αλλά και η πιο ζωηρή ρυθμική διάσταση αποκτά μια περισσότερο πλανητική διάσταση και πλέον η μουσική αυτή μπορεί να αφορά πολύ περισσότερο κόσμο γιατί καταφέρει να διεισδύει σε σώμα, ψυχή και μυαλό και αυτό ξεφεύγει από τον τοπικό χαρακτήρα. Η μουσική βγάζει μια κοσμική χαρμολύπη που συγκινεί και λειτουργεί σχεδόν θεραπευτικά τολμώ να πω. Τα τραγούδια του ''Leave The Bones'' είναι ευγενικά, προσκαλούν γλυκά τον ακροατή, τον ενδυναμώνουν με ουσιαστικές μελωδίες, δροσερούς ρυθμούς, ηχοχρώματα φωτεινά. Δεν τον προσκαλούν σε εξοντωτικές vodou συναθροίσεις αλλά σε μια περισσότερο εσωτερική γιορτή όπου η ενέργεια της μουσικής δεν τον εγκλωβίζει αλλά τον ακολουθεί συντροφικά και χαλαρώνει τις εντάσεις. Ταυτόχρονα δεν ξεχνά την καταγωγή της, τα τραγούδια είναι πικρά κατά βάθος, λόγω του πολιτικοκοινωνικού πλαισίου απ' όπου προέρχονται αλλά εδώ φαίνεται καλύτερα η βαθύτερη σχέση των μουσικών και κατ' επέκταση ενός λαού με τη μουσική τους κουλτούρα.»
Το ''Leave The Bones'' είναι αναπάντεχο άλμπουμ για Το Σπίτι Με Τα Παράξενα. Αναζητούσαμε πάντα ό,τι αντιπροσωπεύει, σε κυκλοφορίες που μπορεί να έφταναν σε κάποιο υψηλό σημείο αλλά ποτέ, όπως αυτός ο δίσκος, να καλύψουν ένα ολόκληρο πλανήτη με μηνύματα που προέρχονται από την απλότητα και την καρδιά της ανθρώπινης υπόστασης ως εξελιγμένης μορφής ζωής, που είναι σε αρμονία με το περιβάλλον της και σέβεται τον ανθρώπινο πόνο αρκετά ώστε να μην τον εργαλειοποεί για απλή πόζα, προώθηση προϊόντων ή ακόμα και προπαγάνδα. Ως τώρα δεν είχα ποτέ συγκινηθεί σε τέτοιο βαθμό από δίσκους συλλογικής δημιουργικής δύναμης. Πάντα με συγκινούσαν οι ατομικές εκφράσεις ή καταβύθιση στη ύπαρξη και ο αγώνας με ήχους και λόγια προς την εσωτερική ειρήνη.
Ακούγοντας την μαχητικότητα των πιο γρήγορων συνθέσεων, την βαθιά συναισθηματική έκσταση των χαμηλότονων και διακρίνοντας τον πόνο σαν βάση δημιουργίας, δεν μπορώ παρά να υποκύψω στην καθηλωτική ομορφιά και ειλικρίνεια ενός τέτοιου δίσκου και μάλιστα τόσο σύγχρονου και εξελιγμένου που δεν εμμένει στους πειραματισμούς αλλά ενισχύει με τεχνολογία την αρχέγονη δύναμη του εξαγνισμού μέσω της Τέχνης και ειδικά της Μουσικής και του χορού.
Δίσκος που ξεπερνά την Αϊτή, τα φυλετικά προβλήματα, την κοινωνική σήψη και στέκεται στο χαμένο μεγαλείο της ανθρώπινης ύπαρξης. Αυτής που δίνει τον δικό της αγώνα όταν την αφήνουν να αναπνεύσει κάθε λογής χειραγωγοί, πολιτικοί, ηθικοί ακόμα και θρησκευτικοί. Αυτής που ενώνεται ψυχή και σώμα όταν απευθύνεται στη μουσική της για να παρηγορηθεί και τότε όλοι είναι ίσοι και όλοι φανερώνουν την καλή τους πλευρά. Την οποία χάνουν, χάνουμε και θα εξακολουθούν/με να χάνουν/με όταν η μουσική αυτού του είδους σταματά ή απαγορεύεται. Η διατήρηση της φλόγας συντηρεί την ισορροπία και θέτει θεμέλια. Δεν ξέρω αν το ''Leave The Bones'' μπορεί να σώσει την Αϊτή και την υπόλοιπη ανθρωπότητα αλλά όσο τα«κόκκαλα» διασώζονται όλα μπορούν να επαναδημιουργηθούν.
Σχόλια