«Desde el día en que nací/ No basé mi carrera en tener hits /Tengo hits porque yo senté las bases/Ya no tengo nada más que decir /Pa' decirlo hace falta mucha clase»
2. Motomami+ - ROSALÍA [Columbia]
Στο πρώτο της άλμπουμ ανέπτυξε τη μουσική της ταυτότητα και κληρονομιά με ειλικρίνεια, στο δεύτερο έκανε την πιο θεαματική μετάβαση της στον 21ο αιώνα, φέρνοντας τα φλαμένκο και την ηλεκτρονική ποπ στις σωστές αναλογίες. Λιγότερη πόζα, περισσότερη σημασία στην πηγή τους.
Ε, λοιπόν, στο ‘’Motomami’’ η Rosalía έχοντας περάσει αρκετό χρόνο από την προσωπική της ζωή τα τελευταία δύο χρόνια μέσα στο στούντιο δημιούργησε ένα άλμπουμ για την ίδια. Πλέον είναι το πρώτο άλμπουμ από τη Rosalía για τη Rosalía. Είναι η πρωταγωνίστρια, τα τραγούδια μιλάνε για αυτή από το πρώτο μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο. Αγάπη, έρωτας, καύλα, υπαρξιακές ανησυχίες, ευφορία, χαρά, θλίψη, τα πάντα κινούνται από την προσωπικότητα και τη ζωή της. Τα τραγούδια, επίσης, είναι περισσότερο απελευθερωμένα μουσικά. Το φλαμένκο φυσικά και είναι παρόν (με πολύ έντονα συναισθηματικά τραγούδια) αλλά αυτή τη φορά λόγο έχει η εκδοχή της ποπ των τελευταίων χρόνων (πχ. Billie Eilish), το reggaeton και η Νοτιοαμερικάνικη ρυθμολογία, κάποια jazz. Η γενική εικόνα όμως δεν στέκεται στα στυλ. Υπάρχει ένα νέο μονοπάτι που έχει ανοίξει για την ποπ σαν είδος πλέον, έτοιμο να διαμορφωθεί ακόμα περισσότερο από την ίδια, θέλω να ελπίζω, αλλά δεν ξέρω κατά πόσο είναι εύκολο να κλωνοποιηθεί από την φιλοδοξία των επόμενων καλλιτεχνιδών εξίσου πετυχημένα.
Σαν ακροατές στεκόμαστε με δέος απέναντι στον ρυθμικό τυφώνα, ακούμε με συγκίνηση και κάποια ανακούφιση τις μπαλάντες του άλμπουμ, προσπερνούμε κάποιες χαριτωμενιές που κάνει για πλάκα, είμαστε εν τέλει σίγουροι ότι το ‘’Motomami +’’, η επαυξημένη έκδοση του, είναι το πρώτο κλασσικό άλμπουμ της δεκαετίας που διανύουμε.
Ανήκει σε αυτή τη δεκαετία. Δεν εκμεταλλεύεται συγκεκριμένες μόδες ή καταστάσεις, δεν αναβιώνει τίποτα, είναι ατίθασο, διαθέτει τη σφριγηλότητα της νεότητας, θέλει να διασκεδάζει αλλά και να αγαπιέται ταυτόχρονα, θέλει να ζει το τώρα με χιούμορ, ευφορία και ένταση. Η Rosalía είναι αφοσιωμένη στη μουσική της, θέλει να βγάλει κάτι έντονο αλλά και ουσιώδες μέσα από τη μουσική της. Και το βγάζει. Αφήστε κάθε Taylor Swift και Beyoncé να βάζει αλγόριθμους, προσεκτική σχεδίαση culture exploitation και διαφήμιση για τα προϊόντα τους. Η Rosalía γνωρίζει ότι πρώτα έρχεται ο καλλιτέχνης και το έργο του και μετά όλα τα υπόλοιπα -baits για την επιβολή του στο κοινό. Το κάθε «εμπορικό πλάνο» δεν χρειάζεται για άλμπουμ σαν το ‘’Motomami’’. Στιγματίζει την περίμετρο του και την εποχή του με το περιεχόμενο του και μόνο.
Σχόλια