«Who will I be tonight?/Who will I become tonight?/I'll show you who my sweetheart's never met/Wet teeth, shining eyes glimmering by a fire..»
15. Laurel Hell – MITSKI [Dead Oceans]
Το φετινό άλμπουμ της Mitski είναι το πιο πετυχημένο της αλλά αυτό ήταν κάτι που το γνωρίζαμε μόλις αγαπήσαμε για πρώτη φορά το ‘’Be The Cowboy’’ (και ορκιστήκαμε να το αγαπάμε για πάντα) το άλμπουμ που την ανέβασε στο επίπεδο των σημαντικότερων μουσικών ποπ τoυ 21ου αιώνα. Ανέβηκε στο νούμερο 1, αγαπήθηκε σφόδρα, όταν παίζει ζωντανά τα τραγούδια του άλμπουμ γίνεται ένας μικρός πανικός και επίσης η Mitski από ένα indy-ποπ αστέρι έχει μετατραπεί σε μια λαμπρή ποπ ντίβα για αισθηματίες. Πέρα όμως από την όψη, το ‘’Laurel Hell’’ είναι το πιο πολυακουσμένο άλμπουμ για το ιστολόγιο και ίσως σας φαίνεται παράξενο που δεν είναι στο 1 ή τουλάχιστον στα 3 πρώτα και θα έχετε δίκιο γι’ αυτό ωστόσο βρισκόμαστε στη δεκαπεντάδα των δίσκων που αγάπησα περισσότερο αυτή τη χρονιά και πλέον δεν έχει μεγάλη σημασία η σειρά οπότε ναι, ίσως η θέση 15 να είναι η νούμερο 1 με αυτή τη λογική.
Το άλμπουμ περιέχει όχι απλώς καλά, αλλά πρώτου βεληνεκούς, ποπ ύμνους, που δεν σταματάω να ακούω και να ξανακούω. Είναι προσβάσιμα, πλασμένα όχι να αρέσουν αλλά να αποτελέσουν κάτι ουσιαστικό για τον ακροατή. Η μελοδραματική ερμηνεία της Mitski σε μερικά από αυτά δεν έχει να κάνει με θεατρινισμούς σαν αυτών των αμέσως μεγαλύτερων σταρ από αυτήν αλλά είναι ερμηνεία που επωφελείται το μελόδραμα για να παρουσιάσει κάτι που είναι ειλικρινές και μέσα στην ψυχή. Γι΄αυτό πιάνω τον εαυτό μου, να σιγοτραγουδά όλη την ώρα τις μελωδίες οι οποίες είναι τόσο καλοδουλεμένες που στοιχειώνουν όλη τη δομή του τραγουδιού που ανοίγουν, δείγμα έμπνευσης αλλά και ένδειξη ότι η εξαιρετική παραγωγή, εκτέλεση και ενορχήστρωση δεν είναι αυτοσκοπός αλλά μέσα που οφείλουν να δώσουν στις μελωδίες την αξία που τους αναλογεί. Αν ήμουν έφηβος θα την αγαπούσα μεν αλλά μεταξύ 20-24 θα ήταν η απόλυτη η ποπ σταρ για μένα. Και βέβαια είναι υπερβολή αυτό που λέω αλλά αν δεν σας το έχω πει σας το λέω τώρα, όταν ακούτε υπερβολές από μένα σημαίνει ότι το αντικείμενο έχει τεράστια αξία και ότι το αξίζει. Το ‘’Laurel Hell’ είναι ένα ποπ άλμπουμ που ακούτε χωρίς ενοχές, σας αγαπάει, σας αγκαλιάζει και σας φροντίζει όταν το χρειαστείτε είτε είστε 19 είτε 99 χρονών. Είναι ένα άλμπουμ που θα ακούμε, θα λατρεύουμε και θα το έχουμε προσκέφαλο για πολλά χρόνια ακόμα….Κλασσικό ήδη…
«Sometimes it’s hard to see the change when you’re the agent of it, but for the lucky rest of us, Mitski has written a soundtrack for transformation, a map to the place where vulnerability and resilience, sorrow and delight, error and transcendence can all sit within our humanity, can all be seen as worthy of acknowledgment, and ultimately, love. »
«“Laurel Hell” is a term from the Southern Appalachians in the U.S., where laurel bushes basically grow in these dense thickets, and they grow really wide… And, I mean, I’ve never experienced it myself, but when you get stuck in these thickets, you can’t get out. Or so the story goes. And so there are a lot of Laurel Hells in America, in the South, where they’re named after the people who died within them because they were stuck. And, so the thing is, laurel flowers are so pretty. They just burst into these explosions of just beauty. And, I just, I liked the notion of being stuck inside this explosion of flowers and perhaps even dying within one of them.»
Σχόλια