Γιατί να επιμένουμε στον Iggy Pop; Γιατί να ακούμε ακόμα δίσκους του ή να παρακολουθούμε συναυλίες του; Η απάντηση σε αυτή την ερώτηση είναι πάρα, μα πάρα πολύ εύκολη. Ο Iggy είναι ένας ροκ καλλιτέχνης που επέζησε του hype όταν επέστρεψε από την «κόλαση», αποδείχθηκε ένας καθώς πρέπει καλλιτέχνης που είχε να πουλήσει ένα και μόνο πράγμα χωρίς να αναλώνεται σε «προκλητικές» δηλώσεις, ή σκάνδαλα για διαφημιστικούς σκοπούς και χωρίς να δίνει τροφή σε κάθε λογής σκατόψυχα τρολ να τον «ακυρώνουν» ή να σκαλίζουν το παρελθόν του για να λυσσάξουν. Παραμένει ένα «rock asset», ένα σίγουρο χαρτί για επιχειρηματίες της ροκ, ένα καλλιτεχνικό Ον που έχει ξεπεράσει ακόμα και την έννοια του γραφικού. Η επιβίωση του αλλά και η ασταμάτητη δημιουργικότητά του όσο και να είναι κάτι που δεν έχει καμμία σημασία σήμερα, διατηρεί την προσωπικότητα που γνωρίζουμε πολλές δεκαετίες τώρα σε αξιοσέβαστα επίπεδα. Πάνω απ' όλα όμως είναι ότι τα «προϊόντα» του παραμένουν αξιοσημείωτα και ειδικά τα τελευταία πέντε χρόνια βρίσκονται σε ύψη που εκπλήσσουν ακόμα και το οικοσύστημα των ροκάδων σε σύνταξη.
Το 2019, πίστεψα ότι πλέον, ο Iggy Pop, θα έριχνε την αυλαία τη καριέρας του με το ''Free'', ένα εξαιρετικό και ειλικρινές μεν αλλά αρκετά σκοτεινό και κακόκεφο σαν πρωινό ξύπνημα χωρίς μέλλον άλμπουμ και νομίζω ότι δικαιούταν ένα τέτοιο άλμπουμ στην καριέρα του.
Προ πανδημίας όμως τον ξαναείδαμε στη σκηνή να δίνει «μαθήματα» και πάλι, έστω και με μέτρια φυσική κατάσταση. Έδειξε ότι πρέπει να είμαστε ευγνώμονες που υπάρχει στον πλανήτη έστω και μία μέρα παραπάνω και ότι οι συναυλίες του εξακολουθούν να είναι πολύτιμες σε τέτοιες εποχές όμως δεν μας έδειξε ότι ο ήλιος θα ανατείλει και πάλι με το καινούριο άλμπουμ ονομάζεται ''Every Loser'', είναι φτιαγμένο από μάλλον winner μουσικούς και φέρνει το ροκ φως στη σωστή ένταση.
Το πρώτο σινγκλ, ''Frenzy'' ήταν ένα φρενιτιώδες, ροκ ευφορικό, που με ενθουσίασε από το πρώτο άκουσμα. Δεν ήταν κάτι δύσκολο για τον Iggy Pop. Αλλά είναι σπάνιο να ακουστεί ένα σφιχτοδεμένο ροκ τραγούδι με τον ενθουσιασμό των δημιουργών του να ηλεκτρίζει και πάλι τις αισθήσεις. Αλλά δεν είναι το μοναδικό σπουδαίο κομμάτι. Όλα τα τραγούδια του άλμπουμ διακρίνονται για την αμεσότητα τους, την λειτουργικότατη παραγωγή τους και γενικά την κεφάτη εκτέλεση τους. Θα μπορούσε να φανεί και από τον τίτλο του αν περιείχε όλο το στίχο του ''Comments'': ''Every loser needs a bit of joy''. .
Φυσικά είναι αποτέλεσμα ομαδικής δουλειάς και πάλι. Οι μουσικοί που παίζουν με τον Iggy, τους βρίσκεται στους GUNS 'N' ROSES, RED HOT CHILLI PEPPERS, BLINK 182, αλλά μη φοβάστε, το corporate rock του Iggy δεν πάσχει από αρτηριοσκλήρωση ενώ συμμετέχει και ο αείμνηστος Taylor Hawkins (FOO FIGHTERS) σε μία από τις τελευταίες του ηχογραφήσεις.
Ο παραγωγός και συν-συνθέτης του άλμπουμ, Andrew Watt, είναι αρκετά περιζήτητος λόγω της πετυχημένης, σε εμπορικό επίπεδο, συνεργασίας με τον Justin Bieber, την Miley Cyrus, τον Post Malone, την Dua Lipa, σε δύο τραγούδια του αριστουργημτικού ''Norman F**cking Rockwell'' της Lana Del Rey αλλά και με ροκ ονόματα όπως τον Ozzy Osbourne και τον Eddie Vedder και είναι αυτός που θα πάρει όλα τα εύσημα.
Ένας καλός παραγωγός είναι πάντα αυτός που αναβαθμίζει την προσωπικότητα του καλλιτέχνη ή στην περίπτωση του Iggy Pop, γνωρίζει ακριβώς που θα οδηγήσει και το παραμικρό αλύχτισμα του. Και επειδή, ο Andrew Watt, δεν είναι τυχαίος ανανέωσε την σκληρή πανκ ροκ ενέργεια των τραγουδιών δίνοντας τους ένα ανανεωμένο lifting που προκαλεί και πάλι τη ροκ πλευρά του ακροατή να ξυπνήσει για τα καλά.
«Ο Ίγκι έχει παραδώσει τον πιο άμεσο, ξεκάθαρο, ενεργητικό δίσκο του εδώ και χρόνια. Αν και απέχει πολύ από το αριστούργημα, είναι μια ευπρόσδεκτη προσθήκη στην πιο δυνατή και παιχνιδιάρικη πλευρά του καταλόγου του Iggy.», διαβάζουμε στο Stereogum και το μεταφέρω αυτούσιο γιατί αυτή ακριβώς είναι η ουσία ενός αναζωογονητικού ροκ δίσκου που αναγράφει 2023. Κι εδώ στις αρχές του χρόνου, αυτό, ισοδυναμεί με ε.φ.
Το άλμπουμ κυκλοφορεί στις 6/1/23.
Σχόλια