Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Every Loser, Iggy Pop και τα ροκ θεοφάνεια του 23....


 Γιατί να επιμένουμε στον Iggy Pop; Γιατί να ακούμε ακόμα δίσκους του ή να παρακολουθούμε συναυλίες του; Η απάντηση σε αυτή την ερώτηση είναι πάρα, μα πάρα πολύ εύκολη. Ο Iggy είναι ένας ροκ καλλιτέχνης που επέζησε του hype όταν επέστρεψε από την «κόλαση», αποδείχθηκε ένας καθώς πρέπει καλλιτέχνης που είχε να πουλήσει ένα και μόνο πράγμα χωρίς να αναλώνεται σε «προκλητικές» δηλώσεις, ή σκάνδαλα για διαφημιστικούς σκοπούς και χωρίς να δίνει τροφή σε κάθε λογής σκατόψυχα τρολ να τον «ακυρώνουν» ή να σκαλίζουν το παρελθόν του για να λυσσάξουν. Παραμένει ένα «rock asset», ένα σίγουρο χαρτί για επιχειρηματίες της ροκ, ένα καλλιτεχνικό  Ον που έχει ξεπεράσει ακόμα και την έννοια του γραφικού. Η επιβίωση του αλλά και η ασταμάτητη δημιουργικότητά του όσο και να είναι κάτι που δεν έχει καμμία σημασία σήμερα, διατηρεί την προσωπικότητα που γνωρίζουμε πολλές δεκαετίες τώρα σε αξιοσέβαστα επίπεδα. Πάνω απ' όλα όμως είναι ότι τα «προϊόντα» του παραμένουν αξιοσημείωτα και ειδικά τα τελευταία πέντε χρόνια βρίσκονται σε ύψη που εκπλήσσουν ακόμα και το οικοσύστημα των ροκάδων σε σύνταξη.

Το 2019, πίστεψα ότι πλέον, ο Iggy Pop, θα έριχνε την αυλαία τη καριέρας του με το ''Free'', ένα εξαιρετικό και ειλικρινές μεν αλλά αρκετά σκοτεινό και κακόκεφο σαν πρωινό ξύπνημα χωρίς μέλλον άλμπουμ και νομίζω ότι δικαιούταν ένα τέτοιο άλμπουμ στην καριέρα του. 

Προ πανδημίας όμως τον ξαναείδαμε στη σκηνή να δίνει «μαθήματα» και πάλι, έστω και με μέτρια φυσική κατάσταση. Έδειξε ότι πρέπει να είμαστε ευγνώμονες που υπάρχει στον πλανήτη έστω και μία μέρα παραπάνω και ότι οι συναυλίες του εξακολουθούν να είναι πολύτιμες σε τέτοιες εποχές όμως δεν μας έδειξε ότι ο ήλιος θα ανατείλει και πάλι με το καινούριο άλμπουμ ονομάζεται ''Every Loser'', είναι φτιαγμένο από μάλλον winner μουσικούς και φέρνει το ροκ φως στη σωστή ένταση.

Το πρώτο σινγκλ, ''Frenzy'' ήταν ένα φρενιτιώδες, ροκ ευφορικό, που με ενθουσίασε από το πρώτο άκουσμα. Δεν ήταν κάτι δύσκολο για τον Iggy Pop. Αλλά είναι σπάνιο να ακουστεί ένα σφιχτοδεμένο ροκ τραγούδι με τον ενθουσιασμό των δημιουργών του να ηλεκτρίζει και πάλι τις αισθήσεις. Αλλά δεν είναι το μοναδικό σπουδαίο κομμάτι. Όλα τα τραγούδια του άλμπουμ διακρίνονται για την αμεσότητα τους, την λειτουργικότατη παραγωγή τους και γενικά την κεφάτη εκτέλεση τους. Θα μπορούσε να φανεί και από τον τίτλο του αν περιείχε όλο το στίχο του ''Comments'': ''Every loser needs a bit of joy''. .

Φυσικά είναι αποτέλεσμα ομαδικής δουλειάς και πάλι. Οι μουσικοί που παίζουν με τον Iggy, τους βρίσκεται στους GUNS 'N' ROSES, RED HOT CHILLI PEPPERS, BLINK 182, αλλά μη φοβάστε, το corporate rock του Iggy δεν πάσχει από αρτηριοσκλήρωση ενώ συμμετέχει και ο αείμνηστος Taylor Hawkins (FOO FIGHTERS) σε μία από τις τελευταίες του ηχογραφήσεις.  

Ο παραγωγός και συν-συνθέτης του άλμπουμ, Andrew Watt, είναι αρκετά περιζήτητος λόγω της πετυχημένης, σε εμπορικό επίπεδο, συνεργασίας με τον Justin Bieber, την Miley Cyrus, τον Post Malone, την Dua Lipa, σε δύο τραγούδια του αριστουργημτικού ''Norman F**cking Rockwell'' της Lana Del Rey αλλά και με ροκ ονόματα όπως τον Ozzy Osbourne και τον Eddie Vedder και είναι αυτός που θα πάρει όλα τα εύσημα. 

Ένας καλός παραγωγός είναι πάντα αυτός που αναβαθμίζει την προσωπικότητα του καλλιτέχνη ή στην περίπτωση του Iggy Pop, γνωρίζει ακριβώς που θα οδηγήσει και το παραμικρό αλύχτισμα του. Και επειδή, ο Andrew Watt, δεν είναι τυχαίος ανανέωσε την σκληρή πανκ ροκ ενέργεια των τραγουδιών δίνοντας τους ένα ανανεωμένο lifting που προκαλεί και πάλι τη ροκ πλευρά του ακροατή να ξυπνήσει για τα καλά. 

«Ο Ίγκι έχει παραδώσει τον πιο άμεσο, ξεκάθαρο, ενεργητικό δίσκο του εδώ και χρόνια. Αν και απέχει πολύ από το αριστούργημα, είναι μια ευπρόσδεκτη προσθήκη στην πιο δυνατή και παιχνιδιάρικη πλευρά του καταλόγου του Iggy.», διαβάζουμε στο Stereogum και το μεταφέρω αυτούσιο γιατί αυτή ακριβώς είναι η ουσία ενός αναζωογονητικού ροκ δίσκου που αναγράφει 2023. Κι εδώ στις αρχές του χρόνου, αυτό, ισοδυναμεί με ε.φ.

Το άλμπουμ κυκλοφορεί στις 6/1/23.

 

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Μαργαριτάρι. Το νέο άλμπουμ της May Roosevelt.

 Έξι παρά κάτι χρόνια μετά το '' Junea '', η  May Roosevelt   επέστρεψε με τον νέο της δίσκο '' Pearl ''. Το '' Junea '' «διαδραματιζόταν» σε ένα περιβάλλον τεχνητού κόσμου, μουσικής Α.Ι. αλλά δημιουργημένο με κυριαρχική αντιπαραβολή του πνευματικού και συναισθηματικού κόσμου πάνω στα μικροκυκλώματα. Το νέο της άλμπουμ είναι εξίσου αιθέριο αλλά υπάρχει λιγότερη τεχνολογία, λιγότερη διάθεση για ρυθμικό συγχρονισμό με την πραγματικότητα και περισσότερα φυσικά έγχορδα. « Στις δέκα συνθέσεις του πέμπτου της δίσκου, τα synthesizers της May Roosevelt συναντούν για πρώτη φορά τους ήχους ενός κλασικού κουαρτέτου εγχόρδων. Νεοκλασική μουσική και ρομαντική electronica συνδυάζονται, με το theremin να πρωταγωνιστεί, τυλίγοντας το ορχηστρικό αυτό ηχητικό σύνολο, άλλοτε σε διάλογο με τα απαλά φωνητικά της May Roosevelt και άλλοτε δημιουργώντας τους δικούς του αιθέριους κόσμους », αναφέρει το δελτίο τύπου και αυτή είναι η πλήρης εικόνα ως προς τη δομή κ

MEET UP! festival_ MAKE ME HAPPY RECORDS 7 YEARS ANNIVERSARY, death disco, 3_4.11.2023.

  Επτά χρόνια δραστηριότητας γιόρτασε το Σαββατοκύριακο που μας πέρασε, η make me happy! records . Η εταιρεία στο πνεύμα της πρώτης «αθώας» εποχής των ανεξάρτητων εταιρειών συνεχίζει και ελπίζουμε να συνεχίσει με το πνεύμα και την όρεξη σε ακόμα δημιουργικότερα επίπεδα για περισσότερα χρόνια ακόμα. Χωρίς να έχει ξεπουλήσει τη βασική της αρχή, έχει φτάσει σε σημείο που κυκλοφορίες της έχουν και διεθνή διανομή και πολύ καλή φήμη στους σχετικούς κύκλους της ανεξάρτητης κιθαριστικής ποπ και ροκ.  Κάθε κυκλοφορία της έχει την ποιότητα και τη σφραγίδα εγγύησης ότι αυτό που αγοράζει και ακούει ο κάθε ενδιαφερόμενος δεν θα τον απογοητεύσει στη χειρότερη περίπτωση και στην καλύτερη θα τον συντροφεύει σε κάθε δραστηριότητα.  Το διήμερο που μας πέρασε θα είχε όλο το δημιουργικό ρόστερ της να γιορτάζει αλλά τελικά δύο μπάντες ( MODEL SPY  και TA TOY BOY ) δεν κατάφεραν να συμμετέχουν σε αυτή τη γιορτή λόγω ανωτέρας βίας.  Η πρώτη μέρα είχε κυρίως νοσταλγικό χαρακτήρα, θα ήταν μία κοινότυπη περιγρα

Yodashe: Η επιστροφή!

Έχουν περάσει τρία χρόνια από την πρώτη φορά που ασχοληθήκαμε με την Yodashe και το πρώτο προσωπικό της single ‘ ’ Take Your Time ’’. Πρόσφατα μας ενημέρωσε ότι τα περασμένα δύο χρόνια ήταν «χαμένη» στα στούντιο του Πανεπιστημίου Goldsmiths στο Λονδίνο σπουδάζοντας μουσική παραγωγή. Πλέον οι σπουδές ολοκληρώθηκαν και σαν πτυχιακή έχει ετοιμάσει το πρώτο της προσωπικό άλμπουμ σε δικιά της παραγωγή, φυσικά, λαμβάνοντας ταυτόχρονα συμβουλές και γνώση από τον επιβλέποντα καθηγητή της Mikko Gordon , παραγωγό και μηχανικό ήχου που όχι μόνο διδάσκει και έχει δημιουργήσει το στούντιο του πανεπιστημίου αλλά έχει συνεργαστεί με τους ARCADE   FIRE , Gaz  C oombes και κυρίως με τους THE SMILE και τον Nigel Godrich . Το άλμπουμ αναμένεται να κυκλοφορήσει τους επόμενους μήνες και θα έχουμε περισσότερες πληροφορίες και τραγούδια να μοιραζόμαστε από αυτό μέσα από τις εκπομπές και εδώ, προς το παρόν θα ξεκινήσουμε το «ζέσταμα» με δύο τραγούδια που δεν θα υπάρχουν στο άλμπουμ. Το ‘’ Salarywom