15. Tissue – VENUS VOLCANISM (Submersion)
«Το ''Tissue'' ηχογραφήθηκε σαράντα χιλιόμετρα
νότια του Αρκτικού Κύκλου και είναι ένα μουσικό ταξίδι στις δομές και τις
αλληλουχίες της εκεί Φύσης, μέσα από ηχογραφήσεις φυσικών ήχων (λάβας,
γεωθερμικών πηγών, κυματισμών θάλασσας και ηχώ από παγωμένες λίμνες και πτηνά),
ambient στρώσεις
και αιθέριες μελωδίες με κύρια συνεκτική δύναμη την εμπειρία, εσωτερική δύναμη,
ευαισθησία της καλλιτέχνιδας που μετασχηματίζει το Δέος που νοιώθει από το
υποβλητικό τοπίο της Ισλανδίας σε μουσική ονειρική, εξίσου υποβλητική,
καθηλωτική και εν τέλη σε ένα έργο με ματιά αγνή και βαθύτατα μαγεμένη από την
αγνότητα του περιβάλλοντος της και της επίδρασης του στο δικό της ψυχισμό.»
Θα θεωρήσω το ‘’Rizitiko’’ σαν το άλμπουμ 0 και το ‘’Tissue’’ το άλμπουμ 1. Η καλλιτέχνιδα αποτυπώνει ένα ταξίδι με το φετινό
της άλμπουμ, από τις ρίζες της στο ανοιχτό μουσικό ηλεκτρονικό πέλαγος, από τον
τόπο καταγωγής της σε έναν νέο. Διατηρώντας την εσωτερική της επικοινωνία με τη
Φύση σε οποιοδήποτε περιβάλλον, επηρεάζεται από τα τοπία, εναρμονίζεται με τα
στοιχεία και φτιάχνει μουσική. Υφαίνει μουσική ορθότερα. Όπως φάνηκε και στην
πρόσφατη ζωντανή της εμφάνιση στην Αθήνα, είναι στη φάση που δαμάζει ακόμα τα
ηλεκτρονικά εργαλεία της αλλά το έργο που παράγει είναι πλήρως
συνειδητοποιημένο και γεμάτο συναισθήματα. Κόντρα σε οτιδήποτε τοξικό υπάρχει
αυτή τη στιγμή στην ανθρωπότητα, το ‘’Tissue’’ διατηρεί
ακέραιο, αγνό χαρακτήρα, είναι αφοσιωμένο, προσανατολισμένο και ειλικρινές. Δεν
θα γράψω άλλα. Αντιγράφω ανάρτηση από τη σελίδα της στο fb, γιατί τίποτα δεν συγκρίνεται από το να γράφει ο καλλιτέχνης για
το έργο του:
« Tώρα τί
να πω για το TISSUE; Δεν ξέρω!
Μονάχα πως ξεπήδησε από μέσα μου πολύ οργανικά και ταυτόχρονα σαν ανάγκη μεγάλη
για μπορέσω να υπάρχω -σαν το νερό που
θέλει να κυλά στα ποτάμια, το νερό που πέφτει από τους καταρράκτες, το νερό που
με αγκαλιάζει με ευγένεια και ξεπλένει το σώμα μου, σαν την παλίρροια και την
άμπωτη, σαν τα ηφαίστεια που εκρήγνυνται, σαν το βόρειο σέλας που χορεύει τόσο
αρμονικά, σαν την πληγή κάτω από τον αφαλό μου που εδώ και τρία χρόνια φτιάχνει
ιστούς όσο μπορεί και προσπαθεί να επουλωθεί, όπως και αυτή της ψυχής μου που
παλεύει, σαν όλα αυτά τριγύρω μου που
υφαίνουν ρυθμούς και πάττερνς είτε οργανικά είτε από ανάγκη.
Ναι σαφώς υπάρχει νομίζω μεγάλη σύνδεση μεταξύ οργανικού και ανάγκης και αυτά τα δύο κάπως συνομιλούν...
Ξέρετε στην Ισλανδία όλοι ξέρουν να πλέκουν -όχι μόνο ενδύματα αλλά και λόγια, ποιήματα ,τραγούδια ,μουσικές και κάπως με επηρέασε αυτό.»
Σχόλια