09. She Reaches Out To She Reaches Out To She - CHELSEA WOLFE (Loma Vista)
« Chelsea Wolfe’s latest album, She Reaches Out To She Reaches Out To She, is a rebirth in process. It’s a powerfully cathartic statement about cutting ties, as well as an important reminder that healing is cyclical and circular, and not a simple linear process.»
«According to Wolfe, the album's title refers to "the past version of yourself connecting with the present version of yourself, connecting with the future version of yourself". The album cover features Wolfe holding a glass egg which, to her, represented possibility. The image was meant to convey a nurturing tone. »
Είναι μεγάλη υπόθεση να κονταροχτυπιέται κανείς με το ψυχολογικό Τέρας που υπονομεύει τη ζωή με ουσία με όπλο τον ήχο και τη μουσική. Είναι μεγάλη υπόθεση να παρασύρει στο δικό του ταξίδι στην ψυχολογική του αλάνα και τον ακροατή και να περιμένουν παρέα τον σκοτεινό Αδελφό του Υποσυνειδήτου. Επίσης είναι μεγάλη υπόθεση να συμφιλιώνεται κανείς με το Σκοτάδι του.
Η Chelsea Wolfe πολλάκις έχει αποδείξει στο παρελθόν ότι είναι Μαχήτρια. Ηχογραφεί δίσκους που ξεδιπλώνουν ένα Αόρατο κόσμο πόνου, απώλειας, Σκοταδιού, ημίφωτος, ο,τιδήποτε εκτός από τη φωτεινή πλευρά του ανθρώπινου μυστηρίου. Είναι πρόσφορο το έδαφος στην «αθέατο κόσμο» και η καλλιτέχνης είναι πλέον άξια πλοηγός. Στο έβδομο άλμπουμ της αφήνει περισσότερο αέρα στον David Sitek για έναν ήχο που έρχεται από τη σκοτεινή πλευρά της ροκ, της electronica και του industrial ήχου. Η ίδια η καλλιτέχνης έχει αποκαλύψει ακόμα και σε ποια τραγούδια βασίστηκε να γράψει αλλά και να διαμορφώσει με τον παραγωγό και τη μπάντα της σε αυτό το άλμπουμ. Όπως φάνηκε και στην εξαίσια εμφάνιση της στην Αθήνα τον περασμένο Νοέμβριο, αυτή η νέα της ηχητική περιπέτεια δεν έχει τα εκκωφαντικά ροκ και μεταλ ξεσπάσματα του παρελθόντος αλλά η ένταση πλέον διατηρείται δημιουργικά εσωτερικά. Διατηρεί ακέραιο το στυλ των συνθέσεων ακόμα και όταν ακούγονται μέσα από παραμορφωμένα ηχητικά, στρώματα ηλεκτρονικού θορύβου και κοφτούς αργούς ρυθμούς. Και φαίνεται ότι και αυτό το πλαίσιο λειτουργεί πολύ καλά σε σημείο να μη θυμάμαι αν ο βόρβορος της ψυχής της Chelsea Wolfe ακουγόταν περισσότερο ελώδης και υπόκωφος, τρομακτικότερα ειλικρινής και συντριπτικός σε σημεία σε παλαιότερες ηχογραφήσεις όσο σε αυτό το άλμπουμ (πλην του Abyss).
Στο βάθος υπάρχει η γερή δομή της σύνθεσης, που δίνει νόημα σε κάθε ηλεκτρονική παρέμβαση ή υπέρβαση, απόδειξη το ‘’Unbound’’ το δεύτερο ep που κυκλοφόρησε, με ακουστικές εκτελέσεις τραγουδιών του άλμπουμ, ξεγυμνωμένα από κάθε «ηχητική πανοπλία» αλλά εξίσου όμορφα, σκοτεινά και ισχυρά σε συναισθηματική ένταση. Το ep με τις ηλεκτρονικότερες ακόμα εκδοχές που προηγήθηκε, δεν προσθέτει κάτι, μάλλον αφαιρεί.
Κλείνοντας, θα σας παραπέμψω σε μία δημοσίευση του περιοδικού Flood, όπου η καλλιτέχνης αναλύει ένα ένα τα κομμάτια του άλμπουμ.
Σχόλια