Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

PAULA & MARK...


Ήταν μια κατεξοχήν Φθινοπωρινή μέρα η Δευτέρα του Νοέμβρη.Και με φεγγάρι στη μέγιστη λαμπρότητά του.Δεν έβρεχε πιά ,ο ουρανός είχε καθαρίσει και η υπόγα του Ροντέο είχε μαζέψει αρκετό κόσμο για μιά ομαδική νοσταλγική παραίσθηση υπό τους ήχους τραγουδιών που σημάδεψαν την   δεκαετία του '90, είτε σε ατομικό είτε σε μαζικότερο επίπεδο.

Η PAULA FRASER,ήταν η πρώτη που ''έσυρε το χορό''.Μ'ένα σετ από τραγούδια του παλιού της σχήματος (TARNATION) και μερικά πρόσφατα συν ένα καινούριο,έπιασε το στίγμα της βραδυάς από το ''βούρκο έως τ'αστέρια''. Φεγγαροφωτισμένη νοσταλγία, θλίψη αλλά και ομορφιά,κουβάλησε όλο το συναισθηματικό φορτίο,το εναπόθεσε με την κρυστάλλινη ,εύθραυστη ,μοναδική φωνή της στο κοινό,χαρίζοντας μας σπάνιες στιγμές θαλπωρής και ψυχικής ισορροπίας. Έπαιξε λίγο αλλά ήταν από τα πιό όμορφα σετ που έχω παρακολουθήσει φέτος.
(+) : Watercolor Lines, Your Thoughts And Mine, Games Of Broken Hearts,An Awful Shade Of Blue και τελειωμό δε θα'χω.Επίσης αυτή τη φορά στο Ροντέο το κοινό έδειχνε να σέβεται περισσότερο τον καλλιτέχνη με αποτέλεσμα να μην ακούγεται άχνα και όλοι να είναι προσηλωμένοι πάνω της.
Οι πιό πολλοί βέβαια ήρθαν για τον MARK GARDENER. Κανείς δεν μπορεί να ξεχάσει πόσο αγαπήθηκαν οι RIDE, στην εποχή τους.Η συγκίνηση και τα χαμόγελα ευτυχίας καθώς ο σαραντάρης πιά Mark,χωρίς την πλούσια κόμη-κατατεθέν (όλοι γερνάνε δυστυχώς),ξεκινούσε να τραγουδά,ήταν έκδηλη. Σε μεγάλη φόρμα,με εξαιρετική φωνή και πολύ καλές αποδόσεις τραγουδιών,από τους RIDE μέχρι το δικό του αρκετά καλό προσωπικό άλμπουμ,κατάφερε να ικανοποιήσει τους δύσπιστους αλλά και να καταγοητεύσει τους παλιούς οπαδούς.Μπορεί να μας έλειπε ο ηλεκτρισμός αλλά τα καλά τραγούδια παραμένουν καλά τραγούδια από κούνια.

.Ομολογώ ότι  περίμενα να περάσω καλά σε αυτό το double bill αλλά όχι ΤΟΣΟ καλά.Όλα λειτούργησαν άψογα, υπήρχε ενθουσιώδες κλίμα, ατμόσφαιρα όλο και πιό σπάνια τα τελευταία χρόνια και με κάνει να αισιοδοξώ.Ήμασταν εξαιρετικό κοινό.Οι δύο καλλιτέχνες ανταπόδωσαν τη ζεστασιά που τους δείξαμε και γενικά δεν υπήρξε τίποτα αρνητικό στον αέρα...Λείπουν τα (-),από αυτή την ανάρτηση.
(+) : The Story Of The Eye,Twisterella,Dreams Burn Down,Unfamiliar,Snow In Mexico,Vapour Trail κλπ

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Alliance: The 2024 annual report_Phase I_The albums_Tier 2_ 46-50

Μπήκαμε στις πεντάδες μέχρι το είκοσι. Λιγότερο με κριτήρια αξιολόγησης αλλά περισσότερο με τη λογική ομαδοποιήσεων η πρώτη πεντάδα είναι από άλμπουμ διακεκριμένων σχημάτων του ανεξάρτητου ροκ που έχουν γερές μουσικές βάσεις, εξαιρετικά διαυγή και δημιουργική επαφή με το παρελθόν της μουσικής και του παρόντος.  46. Brand On The Run (Our Brand Could Be Yr Life deluxe) - BODEGA  (Chrysalis) Μεταξύ 2013-2016 υπήρχαν οι BODEGA BAY. Βραχύβιο σχήμα που σύντομα μετονομάστηκε σε BODEGA. Έκτοτε έγιναν πολύ αγαπητοί στο ιστολόγιο και όπως κάθε χρονιά που κυκλοφορούν άλμπουμ έτσι και φέτος φιλοξενούνται στον ετήσιο μουσικό απολογισμό μας.  Το υλικό του άλμπουμ προέρχεται από την Ανοιξιάτικη κυκλοφορία ''Our Brand Could Be Yr Life'' τίτλος που παραπέμπει στο ομώνυμο και μοναδικό άλμπουμ σαν BODEGA BAY που κυκλοφόρησε το 2014. Ηχογράφησαν εκ νέου πολλά τραγούδια από αυτό πρόσθεσαν και μερικά ακόμα και ουσιαστικά με παλιό υλικό έκαναν κάτι καινούριο μέσα βέβαια στο πλαίσιο του ήχου τ...

Over And Over

  Μετά το φετινό διαμάντι της VENUS VOLCANISM '' Tissue '', μία πανέμορφη παρουσίαση του στο Κ.Ε.Τ. και ένα καταπληκτικό dark wave dj set της In Atlas για το υπόλοιπο εκείνης της βραδιάς (30.11.2023), έμαθα για ένα καινούριο τραγούδι των κοριτσιών που από κοινού έχουν να κυκλοφορήσουν κάτι εδώ και πολύ καιρό.  Μία μέρα πριν εκπνεύσει το 2023, το τραγούδι ανέβηκε στις πλατφόρμες, κάποιοι έκαναν πρωτοχρονιά με αυτό αλλά μόλις την προηγούμενη εβδομάδα το άκουσα λόγω συνειδητής αποχής από τα μουσικά (η ανασκόπηση ήταν στον αυτόματο) όλη τo προηγούμενο διάστημα. Tο '' Over And Over '' είναι κάτι σαν φρέσκο ξεκίνημα ή μία αναβάθμιση της αισθητικής των V.V.I.A. Ο σκοτεινός, μετά minimal synth πρωτογονισμός έχει δώσει τη θέση του σε κάτι περισσότερο λεπτό μουσικά, περισσότερο ποπ σχετικά με αυτό που έκαναν στο παρελθόν και εν τέλει κάτι περισσότερο ολοκληρωμένο και ώριμο. Φυσικά το σκοτεινό στοιχείο συνυπάρχει με την νοσταλγική μελωδία και την αδιάκοπη ροή της...

A distant sadness: XII_Anywhere out of this world....

Είναι μια παρηγορητική συνήθεια που φτάνει αισίως στη 12η έκδοση.  Φέτος εμφανίστηκε η τάση να επιστρέψουμε στις μουσικές που μας έκαναν να ακούμε διαφορετικά. Στις μουσικές που δημιούργησαν την πρώτη συλλογή. Είναι ουσιαστικά είναι μία επιστροφή.  Οι φετινές επιλογές είναι προφανείς και δεν κρύβουν εκπλήξεις. Είναι όμως επιλογές που δίνουν το μήνυμα ξεκάθαρα, μας εκφράζουν φέτος περισσότερο από ποτέ και επεμβαίνουν και πάλι στην μουσική πραγματικότητα με τρόπο όχι καταλυτικό αλλά για να υπενθυμίσουν και να ενισχύσουν. Οι τίτλοι μπορούν να διηγηθούν ιστορίες, οι επιρροές μπορούν να πλάσουν περιβάλλοντα στη φαντασία μας, οι τραγουδιστές και οι υπόλοιποι μουσικοί είναι σε μια συνεχή επικοινωνία με το αόρατο και την πλευρά του εαυτού τους πέρα από το σύμπαν της συνειδητής ύπαρξης και της παραπλανητικής αναζήτησης στο τρισδιάστατο σώμα. Μαζί τους και εμείς, οι ακροατές. Εμείς που εμπιστευτήκαμε τους συγκεκριμένους μουσικούς ώστε οι συνθέσεις τους να είναι η επένδυση στη δικιά μας ...