Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

τοπ-5 : 19/02 - 05/03/ 2010

  1. Teen Dream  - BEACH HOUSE
  2. Have One On Me - JOANNA NEWSOM
  3. Plastic Beach  - GORILLAZ
  4. Coconut   -  ARCHIE BRONSON OUTFIT
  5. Abyss In B Minor  - SERENA MANEESH

Θα μπορούσατε να το μετονομάσετε σε " Το Σπίτι Με Τις Εμμονές",αυτό το δεκαπενθήμερο.
Δε μπορούσε να γίνει διαφορετικά όμως αφού η δίμηνη νηστεία απο καλούς δίσκους άρχισε να προβληματίζει τον εδώ ιστόχωρο σαν κράτος με έλλειμα ,που ψάχνει λεφτά αλλά κάνει πως δεν τα βρίσκει.
Όμως χωρίς να πάρουμε πρόσθετα μέτρα και να υπερτιμήσουμε κανένα,χωρίς να χρειαστεί να ρίξουμε καντήλια σε εταίρους για την ειρωνεία και να προσκυνήσουμε τη Lady Gaga,σας παρουσιάζουμε υπερήφανα ένα τοπ- 5 με πεντάστερους δίσκους που δεν ξεκολλούσαν με τίποτα απο τα πλατώ και το σκληρό,αυτές τις μέρες.Εθισμός κανονικός.
Στο (5), το παιχνίδι με τον ηλεκτρισμό και τη μελωδία ήταν Αβυσσαλέα όμορφο, στο (4) άκουσα ροκ επιτέλους,όπως το θέλω τη σήμερον ημέρα.
Το (3) ,είχε οικολογικό μήνυμα χωρίς να γίνεται Gore ή Bono αλλά και εθιστική ποπ με συμμετοχές που  δημιούργησαν ένα πολύχρωμο,δημιουργικό παράδεισο παρά μια αβανταδόρικη,θορυβώδη και αδιάφορη Κόλαση.
Το (2),κυλά σα νεράκι ,δεν κουράζει ,έχει δεκαοχτώ τραγούδια που είναι καθαρά αλλά όχι κλινικά,είναι φορτισμένα αλλά όχι μελό,ικανοποιούν και ηρεμούν το πνεύμα και τη ψυχή,είναι ελαφρά αλλά όχι αφελή.Και ναι.Η φωνή είναι πανταχού παρούσα,καλύπτει τις λεπτές ενορχηστρώσεις,τραγουδά ακατάπαυστα ,πολλές φορές χωρίς να υπάρχει λόγος αλλά εύχεσαι να τραγουδούσε λίγο περισσότερο.Το (2),ονειρεύεται τον παράδεισο,σε κάνει νομίζεις ότι είναι εύκολο να πας ξανά εκεί και αυτό είναι επίτευγμα...
ΤΟ (1),παίρνει τα σκήπτρα όμως γιατί τελικά ο παράδεισος είναι πολύ μακρυά ,ακόμα και αν στολίζεις το στούντιο με φτερά που παραπέμπουν σε αγγέλους.
Η χρόνια θαλπωρή που σου δημιουργούν τα νοσταλγικά τραγούδια σε παγιώνει σε αυτά.Ειδικά όταν έχεις δέκα τέτοια μαζεμένα, που και τα δέκα δεν σε αφήνουν να φύγεις απο κοντά τους,σε στοιχειώνουν, τα σιγοτραγουδάς και κάθε φορά σου προκαλούν τα ίδια συναισθήματα ομορφιάς, ε, τότε ο παράδεισος μπορεί να περιμένει....

Σχόλια

Ο χρήστης mermyblue είπε…
γιατί να δαιμονοποιούμε τις εμμονές όταν μερικές φορές είναι τόσο όμορφες; επειδή ξοδεύουμε την ομορφιά με μιάς μέσα στην εμμονή μας;
κι αν αυτό είναι επένδυση;

το νούμερο πέντε σου μου άρεσε πολύ

αλλά τα έχω ξαναπεί...οι προτάσεις σου είναι σταθερές αξίες

καλό μήνα Χρήστο
με πολλά χαμόγελα :)
Ο χρήστης Χρήστος Μίχος / Christos Michos είπε…
οι ηχητικές εμμονές είναι αυτό που καθοδηγει την ροκ μουσικη.Αλλά ταυτοχρονα κλεινει το πεδιο αναζητησης.Αυτα τα πεντε εξαφανισαν καθε καινουρια κυκλοφορια τριγυρω,καθε κριτικη θετικη ή αρνητικη όμως ήταν αυτό το κόλλημα που με εφερε κοντυτερα στους καλλιτεχνες.Εταιρον εκατερον.Η επενδυση ειναι παντα προσοδοφόρα όμως...Καιρο ειχα να αγαπησω πεντε δισκους ταυτοχρονα..
Καλο μήνα και σε ευχαριστω.Τα σχόλια σου ειναι παντα σταθερη αξία για Το Σπίτι....
:]

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Μαργαριτάρι. Το νέο άλμπουμ της May Roosevelt.

 Έξι παρά κάτι χρόνια μετά το '' Junea '', η  May Roosevelt   επέστρεψε με τον νέο της δίσκο '' Pearl ''. Το '' Junea '' «διαδραματιζόταν» σε ένα περιβάλλον τεχνητού κόσμου, μουσικής Α.Ι. αλλά δημιουργημένο με κυριαρχική αντιπαραβολή του πνευματικού και συναισθηματικού κόσμου πάνω στα μικροκυκλώματα. Το νέο της άλμπουμ είναι εξίσου αιθέριο αλλά υπάρχει λιγότερη τεχνολογία, λιγότερη διάθεση για ρυθμικό συγχρονισμό με την πραγματικότητα και περισσότερα φυσικά έγχορδα. « Στις δέκα συνθέσεις του πέμπτου της δίσκου, τα synthesizers της May Roosevelt συναντούν για πρώτη φορά τους ήχους ενός κλασικού κουαρτέτου εγχόρδων. Νεοκλασική μουσική και ρομαντική electronica συνδυάζονται, με το theremin να πρωταγωνιστεί, τυλίγοντας το ορχηστρικό αυτό ηχητικό σύνολο, άλλοτε σε διάλογο με τα απαλά φωνητικά της May Roosevelt και άλλοτε δημιουργώντας τους δικούς του αιθέριους κόσμους », αναφέρει το δελτίο τύπου και αυτή είναι η πλήρης εικόνα ως προς τη δομή κ

MEET UP! festival_ MAKE ME HAPPY RECORDS 7 YEARS ANNIVERSARY, death disco, 3_4.11.2023.

  Επτά χρόνια δραστηριότητας γιόρτασε το Σαββατοκύριακο που μας πέρασε, η make me happy! records . Η εταιρεία στο πνεύμα της πρώτης «αθώας» εποχής των ανεξάρτητων εταιρειών συνεχίζει και ελπίζουμε να συνεχίσει με το πνεύμα και την όρεξη σε ακόμα δημιουργικότερα επίπεδα για περισσότερα χρόνια ακόμα. Χωρίς να έχει ξεπουλήσει τη βασική της αρχή, έχει φτάσει σε σημείο που κυκλοφορίες της έχουν και διεθνή διανομή και πολύ καλή φήμη στους σχετικούς κύκλους της ανεξάρτητης κιθαριστικής ποπ και ροκ.  Κάθε κυκλοφορία της έχει την ποιότητα και τη σφραγίδα εγγύησης ότι αυτό που αγοράζει και ακούει ο κάθε ενδιαφερόμενος δεν θα τον απογοητεύσει στη χειρότερη περίπτωση και στην καλύτερη θα τον συντροφεύει σε κάθε δραστηριότητα.  Το διήμερο που μας πέρασε θα είχε όλο το δημιουργικό ρόστερ της να γιορτάζει αλλά τελικά δύο μπάντες ( MODEL SPY  και TA TOY BOY ) δεν κατάφεραν να συμμετέχουν σε αυτή τη γιορτή λόγω ανωτέρας βίας.  Η πρώτη μέρα είχε κυρίως νοσταλγικό χαρακτήρα, θα ήταν μία κοινότυπη περιγρα

Yodashe: Η επιστροφή!

Έχουν περάσει τρία χρόνια από την πρώτη φορά που ασχοληθήκαμε με την Yodashe και το πρώτο προσωπικό της single ‘ ’ Take Your Time ’’. Πρόσφατα μας ενημέρωσε ότι τα περασμένα δύο χρόνια ήταν «χαμένη» στα στούντιο του Πανεπιστημίου Goldsmiths στο Λονδίνο σπουδάζοντας μουσική παραγωγή. Πλέον οι σπουδές ολοκληρώθηκαν και σαν πτυχιακή έχει ετοιμάσει το πρώτο της προσωπικό άλμπουμ σε δικιά της παραγωγή, φυσικά, λαμβάνοντας ταυτόχρονα συμβουλές και γνώση από τον επιβλέποντα καθηγητή της Mikko Gordon , παραγωγό και μηχανικό ήχου που όχι μόνο διδάσκει και έχει δημιουργήσει το στούντιο του πανεπιστημίου αλλά έχει συνεργαστεί με τους ARCADE   FIRE , Gaz  C oombes και κυρίως με τους THE SMILE και τον Nigel Godrich . Το άλμπουμ αναμένεται να κυκλοφορήσει τους επόμενους μήνες και θα έχουμε περισσότερες πληροφορίες και τραγούδια να μοιραζόμαστε από αυτό μέσα από τις εκπομπές και εδώ, προς το παρόν θα ξεκινήσουμε το «ζέσταμα» με δύο τραγούδια που δεν θα υπάρχουν στο άλμπουμ. Το ‘’ Salarywom