Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

THE FALL..

Έχει καταντήσει αηδία πια.Δε μπορείς πλέον να τα βάλεις μαζί του.Τί να του πείς άλλωστε ? Να μάθει να τραγουδάει ?Σε συμφέρει να χάσεις αυτη τη μοναδική ερμηνευτική παραφωνία ?Να παίξει πειραματική ηλεκτρονική concrete ? Όρεξη έχεις να ακούς γκαραζ ανάποδα ?
Να του πείς να το βουλώσει και να ψοφήσει ? Και πώς μετά θα βγάλεις συμπέρασμα για τα όρια  της ανθρώπινης παραξενιάς απο τη στιγμή μάλιστα που συνεχίζει απτόητος,στο δικό του σύμπαν και ανεπηρέαστος απο τις μουσικές εξελίξεις ?
Όπου τον καλούν να συμμετάσχει με τη φωνή του,έχεις την εντύπωση ότι το τραγούδι είναι ένα πειραματικό ακυκλοφόρητο της μπάντας του.
Είναι αλήθεια ότι τα είχα σπάσει μαζί του για 4-5 χρόνια.Όχι γιατί δεν μου άρεσαν οι δίσκοι του .Απλά δεν μου άρεσαν πολύ.Δεν ήταν τόσο εθιστικοί.Δε με κόλλαγαν στον τοίχο.Μου έφτανε να τους ακούσω μόνο μία φορά και όχι να τους λειώνω.Και αυτό με ενοχλούσε..
Τα τελευταία δώδεκα χρόνια ,ύστερα απο έξι περίπου χρόνια αποχής [1994-1998],οι δίσκοι του μου με αναστατώνουν πάλι.Τον έχω δεί και τις δύο αποθεωτικές φορές που έπαιξε στο Gagarin αλλά και σε εκείνη τη συναυλία μισή απίστευτη- μισή φιάσκο στο παλιό Club 22. Ήταν καλύτερος απο ποτέ.Λέτε να φταίει που παντεύτηκε Ελληνίδα χωρίς φιλοδοξίες ,όπως εκείνη η ξινή Αμερικάνα Brix και είναι κοντύτερα σε αυτό που κάνει? Δεν ξέρω..
Φέτος επιστρέφει.Με μία απο τα ίδια..Δηλαδή ένας ακόμα δίσκος ροκ εμμονών ,μεταλλαγμένου γκαράζ,ειρωνικής ποπ,ΑΥΘΕΝΤΙΚΉΣ αισθητικής.Λειτουργεί ? Μα τί λέτε τώρα? 
Παραμένω ένας φανατικός οπαδός των FALL και μετά από το "Our Future,Your Clutter''.Ξέρετε ποιός μπορεί να ηχογραφεί ένα εξάλεπτο τραγούδι,για το φινάλε που να ξεκινά με γκρίζα FALLική ποπ διάθεση και απο το τρίτο λεπτό  να ακούγεται σαν οι NEU ! να σηκώνονται από τον τάφο και να ξαναπερπατάνε σαν ζόμπι στον πλανήτη ? ΚΑΝΕΙΣ ! 
Δεν παίζεται ο άνθρωπος.Και η μπάντα του....MARK E. SMITH τον λένε..και είναι ακόμα ακμαίος και το ίδιο απολαυστικά γεροπαράξενος...

Σχόλια

Ο χρήστης Unknown είπε…
δεν υπάρχει ο δίσκος!
Ο χρήστης Raggedy Man είπε…
Καλά τα λες, ωρε!

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Μαργαριτάρι. Το νέο άλμπουμ της May Roosevelt.

 Έξι παρά κάτι χρόνια μετά το '' Junea '', η  May Roosevelt   επέστρεψε με τον νέο της δίσκο '' Pearl ''. Το '' Junea '' «διαδραματιζόταν» σε ένα περιβάλλον τεχνητού κόσμου, μουσικής Α.Ι. αλλά δημιουργημένο με κυριαρχική αντιπαραβολή του πνευματικού και συναισθηματικού κόσμου πάνω στα μικροκυκλώματα. Το νέο της άλμπουμ είναι εξίσου αιθέριο αλλά υπάρχει λιγότερη τεχνολογία, λιγότερη διάθεση για ρυθμικό συγχρονισμό με την πραγματικότητα και περισσότερα φυσικά έγχορδα. « Στις δέκα συνθέσεις του πέμπτου της δίσκου, τα synthesizers της May Roosevelt συναντούν για πρώτη φορά τους ήχους ενός κλασικού κουαρτέτου εγχόρδων. Νεοκλασική μουσική και ρομαντική electronica συνδυάζονται, με το theremin να πρωταγωνιστεί, τυλίγοντας το ορχηστρικό αυτό ηχητικό σύνολο, άλλοτε σε διάλογο με τα απαλά φωνητικά της May Roosevelt και άλλοτε δημιουργώντας τους δικούς του αιθέριους κόσμους », αναφέρει το δελτίο τύπου και αυτή είναι η πλήρης εικόνα ως προς τη δομή κ

MEET UP! festival_ MAKE ME HAPPY RECORDS 7 YEARS ANNIVERSARY, death disco, 3_4.11.2023.

  Επτά χρόνια δραστηριότητας γιόρτασε το Σαββατοκύριακο που μας πέρασε, η make me happy! records . Η εταιρεία στο πνεύμα της πρώτης «αθώας» εποχής των ανεξάρτητων εταιρειών συνεχίζει και ελπίζουμε να συνεχίσει με το πνεύμα και την όρεξη σε ακόμα δημιουργικότερα επίπεδα για περισσότερα χρόνια ακόμα. Χωρίς να έχει ξεπουλήσει τη βασική της αρχή, έχει φτάσει σε σημείο που κυκλοφορίες της έχουν και διεθνή διανομή και πολύ καλή φήμη στους σχετικούς κύκλους της ανεξάρτητης κιθαριστικής ποπ και ροκ.  Κάθε κυκλοφορία της έχει την ποιότητα και τη σφραγίδα εγγύησης ότι αυτό που αγοράζει και ακούει ο κάθε ενδιαφερόμενος δεν θα τον απογοητεύσει στη χειρότερη περίπτωση και στην καλύτερη θα τον συντροφεύει σε κάθε δραστηριότητα.  Το διήμερο που μας πέρασε θα είχε όλο το δημιουργικό ρόστερ της να γιορτάζει αλλά τελικά δύο μπάντες ( MODEL SPY  και TA TOY BOY ) δεν κατάφεραν να συμμετέχουν σε αυτή τη γιορτή λόγω ανωτέρας βίας.  Η πρώτη μέρα είχε κυρίως νοσταλγικό χαρακτήρα, θα ήταν μία κοινότυπη περιγρα

Yodashe: Η επιστροφή!

Έχουν περάσει τρία χρόνια από την πρώτη φορά που ασχοληθήκαμε με την Yodashe και το πρώτο προσωπικό της single ‘ ’ Take Your Time ’’. Πρόσφατα μας ενημέρωσε ότι τα περασμένα δύο χρόνια ήταν «χαμένη» στα στούντιο του Πανεπιστημίου Goldsmiths στο Λονδίνο σπουδάζοντας μουσική παραγωγή. Πλέον οι σπουδές ολοκληρώθηκαν και σαν πτυχιακή έχει ετοιμάσει το πρώτο της προσωπικό άλμπουμ σε δικιά της παραγωγή, φυσικά, λαμβάνοντας ταυτόχρονα συμβουλές και γνώση από τον επιβλέποντα καθηγητή της Mikko Gordon , παραγωγό και μηχανικό ήχου που όχι μόνο διδάσκει και έχει δημιουργήσει το στούντιο του πανεπιστημίου αλλά έχει συνεργαστεί με τους ARCADE   FIRE , Gaz  C oombes και κυρίως με τους THE SMILE και τον Nigel Godrich . Το άλμπουμ αναμένεται να κυκλοφορήσει τους επόμενους μήνες και θα έχουμε περισσότερες πληροφορίες και τραγούδια να μοιραζόμαστε από αυτό μέσα από τις εκπομπές και εδώ, προς το παρόν θα ξεκινήσουμε το «ζέσταμα» με δύο τραγούδια που δεν θα υπάρχουν στο άλμπουμ. Το ‘’ Salarywom