Το Σπίτι Με Τα Παράξενα

Ανακοινώθηκε πριν από κάτι μέρες στο Twitter των THE AVALANCHES και θεωρητικά κρύβονται πίσω από αυτό. Το '' Sleepy Bedtime Mix For Young Ones '',δημιουργημένο από κάποιον που χρησιμοποιεί το ψευδώνυμο του Μπουκόφσκι,  Henry Chinaski  ως δημιουργό, είναι από τα πιο όμορφα mixtape που έχω ακούσει εδώ και χρόνια.  Μετά το τέλος της ακρόασης, δεν χωρά αμφιβολία ότι  από πίσω κρύβονται  οι Αυστραλοί μάγοι της μίξης  και μπορεί να μην είμαι από αυτούς που ελπίζουν ένα δεύτερο δίσκο τους ,όμως κάθε δημιουργία τους ηχεί σαν Παράδεισος στα αυτιά μου. Χωρίς να υπάρχει playlist,προς το παρόν,αλλά πάντα με άξονα το καλό γούστο στις επιλογές αλλά και στην εμπνευσμένη πραγματικά μίξη,απλή και μεγαλειώδης ταυτόχρονα,τo '' Sleepy Bedtime Mix.. .'' περιέχει πολλά bossa nova,lounge,easy listening και folk άσματα και μπορείς να διακρίνεις Beach Boys , FRANK SINATRA, ANTONIO CARLOS JOBIM, την θεϊκή διασκευή του Robert Wyatt στο '' At Last I'm Free 

Πολλά δε γνωρίζουμε. Το ότι είναι καινούριο σχήμα και άλλη μια μουσική περσόνα του  διαβόητου Vasra Dikon ,μόνο..  Το σίγουρο είναι ότι Σαββατιάτικα αυτό το ψυχρό,διαστημικό ηλεκτρονικό έπος,με την ονομασία '' Astrolavos '', που γεννήθηκε στο Detroit, κλωνοποιήθηκε για άλλη μια φορά στην Ελλάδα και θα συνεχίσει να σπέρνει και στο Διάστημα, δε με αφήνει σε ησυχία με αυτά τα εθιστικά,μινιμαλιστικά beat,που μου τρυπάνε τον εγκέφαλο..  Αν βγείτε εκτός στρατόσφαιρας να το έχετε μαζί σας. Και επειδή δεν έχετε καιρό για χάσιμο,κατεβάστε το από εδώ .  Επίσης καλό θα ήταν να ρίξετε μια ματιά σε όλα τα υπόλοιπα «μουσικά όντα» αυτού του αινιγματικού κυρίου. Προσωπικά ακόμα δεν έχω ξεμπλέξει, αλλά δε χρειάζεται κιόλας.... Astrolavos by Dying Sun

 Είχε τα γενέθλιά του πριν από κάτι μέρες και αντί για τα τυπικά σας παρουσιάζω ένα δίπτυχο σπαρταριστής πρόζας του Henry Rollins ,από τις εμπειρίες του παίζοντας με τον IGGY POP και πώς δεν κατάφερε να του τη « βγει».. «   You never gonna beat the master   »,λέει προς το τέλος του δεύτερου μέρους ο Henry Rollins και έχει απόλυτο δίκιο.....

Ακούγεται σαν τα indie ξαδέλφια των μελών του Glee club , όμως αντίθετα με αυτούς,οι SCHOOL OF SEVEN BELLS , όχι μόνο δεν το γαμάνε αλλά δίνουν σε αυτή την αξέχαστη γλυκειά,ανέμελη ποπ στιγμή των SIOUXIE AND THE BANSHEES  ένα ακόμα πιο συναρπαστικό αέρα.. Εύγε νέοι ! Siouxsie and the Banshees- Kiss Them For Me (School of Seven Bells Cover) by Vagrant Records

Ήταν η πρώτη εμφάνιση του σχήματος που είδα και ομολογώ ότι ζωντανά κατάλαβα καλύτερα  την όλη ιδέα πίσω από αυτούς. Κάτι που πλησίαζε το ροκ εν ρολ,αλλά με ηλεκτρονικό ήχο. Αλλά και μια κινητοποίηση όλου του οργανισμού σαν αντίδραση αυτού που άκουγα.Κάτι που δεν μπορώ να πω ότι το καταφέρνουν πολλοί. Ο χαρακτηρισμός  «drone and roll» που έχουν δώσει για να χαρακτηρίσουν τον ήχο τους, τα λέει όλα.Αποτελεί όμως και μια ολοκληρωμένη οπτικοακουσστική εμπειρία,διαφορετική από αυτά που βλέπουμε συνήθως Στη ζωντανή του εκδοχή, με την χαρακτηριστική παρουσία και λειτουργία του Freddie F. ως ερμηνευτή / frontman  και  τα καταπληκτικά visuals της Αγγελικής Βρεττού ,που εντυπωσιάζουν τονίζοντας αυτό το έμπειρο ,προσωπικό,ψυχρό ηλεκτρονικό απόσταγμα 30 χρόνων ηλεκτρονικής μουσικής, οόρος «drone and roll» παγιώνεται και δεν μπορεί να αντικατασταθεί με κανέναν άλλο όρο. Ψυχρόαιμη μουσική,χωρίς ξεσπάσματα παρά ένα σταθερό,ατμοσφαιρικό πυκνό πλέγμα από χαμηλόσυχνους ρυθμούς και βόμβους,

4 Μαϊου στο Bios , οι THE LIARBIRDS , ενώ στις 25 Απριλίου στο Six D.O.G.S , οι Mech▲nimal και THE RATTLER PROXY .. Ξέρετε την εκτίμηση μου στα δύο πρώτα σχήματα.Λογικά θα παίξουν όπως παίζουν εκατοντάδες χρόνια τώρα,σε όλες τις μετεμψυχώσεις τους.... Συναρπαστικά..   Οι THE RATTLER PROXY απ' ότι έχω ακούσει ως τώρα, μου κάνουν σαν μια απολαυστική Suicide tribute μπάντα με χαμηλά λιπαρά,«διαβασμένα» αναλογικά συνθ, κλωνοποιημένη φωνή και ερμηνεία ( Alan Vega , ο δότης dna) και υγιεινές δόσεις «κολλήματος». Είπα ότι μου κάνουν.. Και ελπίζω το fan να τους οδηγήσει και σε μια fun συναυλία. Devil's Work by The Rattler Proxy Dead Roach Blues by Mech▲nimal

« ..Η κάρτα ''Luna'' των Ταρώ, σημαίνει καλή τύχη και ασφαλές ταξίδι στο χώρο και στο χρόνο αλλά και από αυτή την ύπαρξη στην επόμενη... » Αυτό διαβάζω στο ενημερωτικό που μου έστειλαν οι ICONS OF ANDRIA , ένα νέο φολκ σχήμα στο οποίο συμμετέχουν ο Rodney Sellars των The Year Zero   και οι Ken Negrete, Fabiola Sanchez των Familiar Trees μπορεί να μην είναι ακριβώς η ερμηνεία που δίνεται στην πραγματικότητα, αλλά μου αρέσει αρκετά. Την ονομάζουν και '' The Girl Who Knows Where The Stars Are '',της έχουν βγάλει και ένα πανέμορφο τραγούδι και μας ενημερώνουν ότι μέχρι να κυκλοφορήσει το πρώτο τους επώνυμο,sci-fi θεματολογίας, άλμπουμ τους,θα κυκλοφορούν κι από ένα τραγούδι,ενώ το ασπρόμαυρο σκίτσο,θα ξεκινήσει να χρωματίζεται μετά τις 500 πρώτες ακροάσεις,όπως ακριβώς στο πρώτο τραγούδι που έβγαλαν,'' The Universal Way '' Κάτι τέτοια κυκλοφορούν και άντε μετά να συμμαζευτείς........   « .. luna makes us shine  she makes us

Θα τους περνούσα για Βρετανούς,όμως είναι από το Sacramento,CA. Αυτό που ακούω στο δεύτερο άλμπουμ τους, " The Money Store ",είναι ένα «εφιαλτικό»,ασύμετρο χιπ χοπ όπως το έφτιαχναν στη Def Jux και dubstep δονήσεις,θορυβώδεις, παραμορφωμένοι ήχοι που έρχονται και παρέρχονται σαν κουνούπια ενώ αν νοιώθετε ότι δεν στέκεστε καλά και έχετε την εντύπωση ότι κάποιος σας τραβά το χαλί κάτω από τα πόδια σας,μάλλον έχετε δίκιο. Ιδιοφυής συνδυασμός με  δυνατά ,θυμωμένα, επιθετικά ραπ φωνητικά,συνδυασμός που σαρώνει .... Όμως ορίστε..Ηχογραφημένο σε πολυεθνική και τις πρώτες ενθουσιώδεις κριτικές και σχόλια να παίρνουν και να δίνουν..Παράδοξο αλλά να που συμβαίνει... Ο ήχος των DEATH GRIPS ,είναι αρκετά ισχυρός,οργισμένος,σκληρός  και ο πιο 2012 ήχος που υπάρχει αυτή τη στιγμή. Το Σπίτι Με Τα Παράξενα πιάστηκε απροετοίμαστο, αλλά τέτοιου είδους εκπλήξεις το θέτουν σε συναγερμό... Κυκλοφορεί στις 24/4..Το ακούτε παρακάτω.... The Money Store by deathgrips

Τώρα ξέρω..θα κολλήσετε στο στίχο : «. .I'm Not Masturbating But I'm Feeling Myself.......If You Wasn't So Ugly I Put My Dick In Yo Face...Dick In Yo Face,Put My Dick Yo Facccccce.... » και το πόσο πλάκα έχει όπως ακούγεται. Παρ' όλα αυτά η NICKI MINAJ όπως και η MADONNA ,έχουν τους καλύτερους mainstream pop δίσκους που έχω ακούσει εδώ και καιρό. Το '' MDNA '' μπορεί να δείχνει την ηλικία του αλλά το '' Pink Friday : Roman Reloaded '' είναι νεότατο. Και τα δύο όμως είναι μια πολύ ευχάριστη έκπληξη,σε ένα χώρο όπου δεν υπάρχουν καλλιτέχνες πια ,αλλά ετοιματζίδικα ρομποτάκια των ,και καλά, ακαδημιών τύπου ..Idol ή Factor.. Τους ακούω από την αρχή μέχρι το τέλος, τα βαριέμαι σε πολλά σημεία μεν αλλά δεν παύουν να είναι δίσκοι που χρειάζονται για να ξεμπλοκάρουν λίγο τα υπερφορτισμένα αυτιά μου από το βομβαρδισμό καινούριων και αρκετά ζόρικων δίσκων που ακούω τον τελευταίο καιρό.Και όταν έχω περάσει μια Μ.Εβδομάδα με σπουδαία αλλά ιδ

Από τα καλύτερα goth-metal,που άκουσα τελευταία.... Το άσμα περιέχεται στο πρώτο άλμπουμ των Νεοϋρκέζων VAURA ,'' Selenelion '' που κυκλοφορεί από την Wierd records .  Το άλμπουμ βρίθει από μυστικισμό,αργόσυρτες, γκρινιάρικες κιθάρες, αβυσσαλέα  , παραμορφωμένα «κατά τόπους» ,«πένθιμα» όταν δεν γαυγίζουν από τα βάθη της Κόλασης και πάντα στα όρια της εθιμοτυπικής αγωνίας για το είδος φωνητικά ,συνοφρυωμένους ρυθμούς και πολύ γοτθικό λιβάνισμα.Ότι πρέπει για Μεγάλη Εβδομάδα. Δεν ξεφεύγει από τα καθιερωμένα αλλά και γιατί να ξεφύγει..   Σαν bonus,αντί για λαμπάδα άλλο ένα βίντεο. Το '' Drachma '', δεν αναφέρεται στο παλιό νόμισμά μας αλλά σε κάτι που κατάντησε το Ευρώ. Το αντίτιμο της μετάβασης στον Άδη.Δεν ήξερα ότι οι εξερχόμενες ψυχές πλήρωναν τον Ψυχοπομπό σε δραχμές....

Είναι πολύ αγαπητός ο Brock Van Wey εδώ σε αυτό το Σπίτι. Πέρυσι μας είχε χαρίσει εξαιρετικούς δίσκους που για μια στιγμή φάνταζαν το μόνο πράγμα που άξιζε να ακούσει κανείς . Φέτος και ενώ η δισκογραφική του  παρουσία έχει ξεπεράσει τα όρια που μπορεί να απορροφήσει κάθε ακροατής του,κυκλοφορεί το άλμπουμ που προβάλλει με αξιώσεις σαν το καλύτερό του. Το '' Serenity '', περιέχει έξι συνθέσεις πολύ μεγάλης διάρκειας,με τελείως άλλη διάθεση από αυτή που μας είχε συνηθίσει ο καλλιτέχνης τόσα χρόνια. Η γυναικεία παρουσία του εξώφυλλου και οι τίτλοι των τραγουδιών,μαρτυράνε πολλά περισσότερα  για το γενικότερο κλίμα του δίσκου. Και η ουράνια, νοσταλγική,ήρεμη,εισαγωγή της πρώτης σύνθεσης, « Ενότητα »,δεν αφήνει πολλά περιθώρια για παραμονή στο έδαφος. Γιατί αυτή η αγγελική μελωδία απλώνει αόρατη σκάλα και η άνοδος είναι πλέον φυσική. Οι πρώτες εκπλήξεις δεν αργούν να έρθουν.Ο χαλαρός χορευτικός ρυθμός του και τα φευγαλέα  φωνητικά που εμφανίζονται από το πουθενά

  Είναι καινούριοι στην πιάτσα και τολμούν να κάνουν διασκευή στο ερωτικό έπος της MADONNA ,'' Burning Up ''. Τα καταφέρνουν θαυμάσια να με κάνουν να περιμένω το πρώτο τους άλμπουμ '' Aloha Moon '' σε λίγες μέρες,με ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Το οποίο μετατρέπεται σε ανυπομονησία ακούγοντας και τα επόμενα δύο που έχουν αναρτήσει στην ιστοσελίδα τους.Απλά ποπ τραγούδια,λειτουργικά και με αντοχή σε ακούσματα. Καθαρά και άμεσα.... MAGIC WANDS - Space by Bright Antenna

Ακούω για πρώτη φορά το νέο τους άλμπουμ, τώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές, όμως πιστεύω ότι η ιδέα του Jaz Coleman να κάνει ένα μεγάλο πάρτυ στις 21 και 22 Δεκεμβρίου 2012,για το επικείμενο «τέλος» του κόσμου,όπως τον ξέραμε,αρχίζει και με «σκανδαλίζει» περισσότερο. Μόνο που η Νέα Ζηλανδία πέφτει κάπως μακριά και δεν ξέρω...Θα δούμε... Άποψη για το άλμπουμ μετά την δεκάτη ακρόαση. Από την πρώτη πάντως, βρίσκουμε τους KILLING JOKE σε «μεγάλα  κέφια».

Οι δύο μουσικές εκδηλώσεις του νεοσύστατου Αθηναϊκού ηλεκτρονικού εντύπου που δείχνει μια περισσότερο αισιόδοξη ,δημιουργικότερη και ζωντανή πλευρά μίας πόλης υπό γενική κατάρρευση και γενική αναδιοργάνωση και μετασχηματισμό, ήταν μια έγκυρη εικόνα της «κοχλάζουσας» μουσικής σκηνής της πόλης αλλά και ενδεικτικό του τι συμβαίνει τους τελευταίους μήνες. Μέσα από τις δημοσιεύσεις του περιοδικού περνούν όχι μόνο ενδιαφέροντες νέοι Έλληνες καλλιτέχνες αλλά και η γενικότερη εικόνα της παραγωγικότερης από ποτέ εποχής για τα δρώμενα στο χώρο της ηλεκτρονικής,ποπ,ροκ, πειραματικής μουσικής δημιουργίας.Εικόνας ενός ηφαιστείου που ετοιμάζεται για μεγάλη έκρηξη.  Καθημερινά λαμβάνω ηλεκτρονικά μηνύματα και ενημερώσεις από καινούρια σχήματα,τα αυτιά μου ξεχειλίζουν από καινούριες συνθέσεις,που εντοπίζω ή βολικότερα λόγω χρόνου, «μου» εντοπίζουν ιστολόγια που εμπιστεύομαι  και φυσικά από το ough!. Οι δημοσιεύσεις του παρόντος ιστολογίου,σχετικά με εγχώριες παραγωγές ποτέ δεν ήταν περισσότερε

Στα πλαίσια της δεύτερης εκδήλωσης του Ough! παρακολουθήσαμε ένα από τα πιο εξωτικά και πρωτόγονα Γαλλικά σχήματα της εποχής. Οι THE DREAMS , ζευγάρι στη ζωή αλλά και στη σκηνή, παρουσίασαν μια σειρά από παλιά και καινούρια τραγούδια τους, ήταν απολαυστικοί και έφυγαν και αυτοί και εμείς με τις καλύτερες εντυπώσεις. Φυσικά και ο διάκοσμος του Bios   δεν ήταν ο κατάλληλος για να ολοκληρωθεί αυτό το κλίμα παιδικής περιέργειας, συναρπαστικού πρωτογονισμού και έξαψης,αλλά που να βρίσκεις τώρα νησιά,με φοίνικες,υγρασία,κουνούπια και φεγγάρι να βαράει κατακούτελα. Ο χώρος όμως ήταν ο πλέον κατάλληλος ,για να έρθουμε σε επαφή με τον απλό, ανεπιτήδευτο, ανεπεξέργαστο ήχο του σχήματος που ακούστηκε καλύτερα το '' Morbido '' τον μοναδικό,περσινό αγαπημένο δίσκο τους.  Σαν να είναι τελείως αποκομμένοι,μακριά από τον πολιτισμό και την πολυπλοκότητα της καθημερινότητας,το δίδυμο δημιούργησε τη βασική ηχητική «πύλη» διαφυγής ,θέτοντας φαντασία και αισθήσεις σε εγρήγορση. Με

Δύο από τα καλύτερα νέα σχήματα της εγχώριας μουσικής στιγμής στην πρώτη ζωντανή τους εμφάνιση σε μεγαλύτερο χώρο από αυτό που έπαιζαν τους τελευταίους μήνες. Οι KEEP SHELLY IN ATHENS στη μόλις δεύτερη εμφάνισή τους σε Ελληνικό -ακόμα- έδαφος και στην πολλοστή γενικά,μας παρουσίασαν μια πιο διαφορετική Σάρα, λιγότερο ντροπαλή, περισσότερο «αιθέρια»,με εντυπωσιακό φόρεμα αλλά και περισσότερες κινήσεις και ήχο αρκετά πιο σκοτεινό και όχι απαραίτητα βασισμένο σε ηλεκτρονικά beat και φόρμες. Αντίθετα από την προηγούμενη εμφάνισή τους πριν από πέντε μήνες,αυτή εδώ ήταν κάπως πιο ζόρικη. Ο μεγαλύτερος χώρος, ο κάκιστος ,χαρακτηριστικός, μη-φιλικός προς μη-ροκ ακούσματα ήχος του κλαμπ,οι απαιτήσεις ύστερα από την περιοδεία στην Αμερική στάθηκαν εμπόδιο σε αυτό που μπορεί να είχε κατά νου το σχήμα αλλά και οι φίλοι τους.  Έτσι η όλη εμφάνιση φάνηκε σαν μια νωχελική,υποτονική και μουντή πρόβα σε κακή μέρα , με τη φωνή της Σάρα θαμμένη στο περισσότερο μέρος της εμφάνισης και τα όργ